รักเดินทาง : Alistonut

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

โดย : Alistonut
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

“จา…ขอโทษนะ แต่เราเลิกกันเถอะ”

คำคำนี้ยังก้องอยู่ในหัวผมวนไปวนมา นั่งคิดก็แล้วนอนคิดก็แล้วผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าผมทำอะไรผิด ผมไม่ดูแล ไม่ใส่ใจเขามากพอหรือเพราะอะไรทำไมเขาถึงนอกใจผมแล้วไปคบกับรุ่นน้องที่ทำงานของเขา ทั้งๆที่เราคบกันมา 5 ปี ทะเลาะกันนับครั้งได้ แล้วทำไมเขาถึงทำกับผมแบบนี้ หลายครั้งที่เพื่อนผมเตือนว่าเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยกันบ่อยๆ แต่ผมก็ยังเชื่อใจในคนของผม จนเมื่อสองอาทิตย์ก่อนผมกลับห้องมาและเจอผู้หญิงคนนั้นนอนอยู่บนเตียงที่ผมเคยนอนผมถึงได้ตาสว่างสักที และในที่สุดเรื่องของเราก็จบกันไปอย่าไม่มีวันหวนกลับคืนมาได้อีก

ความรักครั้งนั้นทำให้ผมเริ่มหมดศรัทธาในรัก เริ่มที่จะไม่เชื่อว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่สามารถรักเราได้เพียงแค่คนเดียวอีกต่อไป
.
.
.

“ช่วงนี้แกควรลาไปพักผ่อนสงบจิตใจก่อนนะจา สภาพแกตอนนี้คือฝืนทำงานไป งานจะพังไปซะเปล่าๆ” เสียงโบว์เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียน จนทำงานก็ยังได้มาทำที่เดียวกันอีกพูดขึ้นหลังจากเห็นสภาพที่ดูไม่ได้จากผม

“ฉันไหวน่า…”ผมตอบเธอไป แต่ในใจจริงๆ ก็อยากลาไปพักหาที่สงบๆก่ อนแล้วมาตั้งใจทำงานต่อ ฝืนทำงานไปก็มีแต่จะพังอย่างที่โบว์ว่า

“ไปเถอะ พี่แก้มเขาเข้าใจเหตุผลแก และฉันก็มีที่ดีๆ แนะนำให้แกไปด้วย เงียบสงบ และสวยงามมาก…จริงๆ ฉันอยากไปกับแกด้วยนะ แต่ถ้าฉันไปอีกคนฉันกลัวพี่แก้มจะเตรียมงานไม่ทัน”

เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งเลยล่ะครับที่ผมได้มาทำงานกับพี่แก้ม พี่แกทั้งใจดี และเป็นกันเองกับพวกเรามากๆมีปัญหาอะไรปรึกษากับพี่แกได้หมด อะไรช่วยได้ก็ช่วย และเรื่องของผมพี่แกก็รับรู้หมดทุกอย่างการลาครั้งนี้เลยไม่มีปัญหาอะไร

“ที่ไหนล่ะที่แกอยากให้ฉันไป”

“นี่เลย….ภูลังกา อยู่พะเยารับรองการไปพักครั้งนี้แกต้องขอบคุณฉัน!”

.
.
.

หนึ่งวันต่อมา…

            นั้นแหละครับเลยทำให้ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ภูลังกาโดยมีกระเป๋าเดินทาง 1 ใบ และไม่มีแพลนอะไรในหัวเลย แต่ดีหน่อยครับที่ช่วงนี้ไม่ใช่ช่วง high season คนเลยไม่เยอะมาก วันนี้ผมเลยจะนอนพักที่รีสอร์ทที่จองไว้ก่อนแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที….

.
.
.

เช้าที่สดใสวันนี้ผมรีบตื่นมาที่ระเบียงของที่พัก เพื่อรอดูพระอาทิตย์ขึ้น ซึ่งวิวคือดีมากครับ มองไปจะเห็นเป็นเขาเดียวดาย พี่เจ้าของที่พักเขาบอกว่าพอสว่างกว่านี้จะมีหมอกลงสวยจนไม่อยากจะกระพริบตาเลย

…แกรก แกรก…

ในขณะที่ผมดูวิวอยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ พอหันไปมองก็ผมกับชายรูปร่างสูงใหญ่กำลังถ่ายรูปผมอยู่ พอเขาลดกล้องลงทำให้ผมเห็นใบหน้าของเขาซึ่งกำลังยิ้มให้ผมอยู่ รอยยิ้มนั้นมันช่างสดใสเหมือนพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นอยู่ตอนนี้เลยครับ ทำเอาผมค้างไปสักพักเลย

“ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ คือพอดีผมถ่ายรูปวิวไปเรื่อยๆ แล้วเจอคุณกำลังมองพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นแล้วสวยมากจริงๆ ผมอดใจไม่ไหว เลยเผลอกดชัตเตอร์ไปก่อนขออนุญาตคุณ”เขายังคงยิ้มให้ผมอยู่

เฮ้อ…คนอะไรยิ้มแล้วหล่อเข้ากับใบหน้าจัง อิจฉาสุดๆ