รักสุดแสบ : นักเขียนตัวบี

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

ในเย็นวันนั้นแอนนากลับไปถึงบ้านแล้วทำกิจวัตรตามปกติแบบที่เคยทำในทุกวันแล้วก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเธอจึงรีบเดินไปรับสายซึ่งคนที่โทรมาหาเธอนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนั่นก็คือจอยเพื่อนของเธอนั่นเองเมื่อเธอรับสายจอยก็พูดขึ้นมาว่า

“นี่ แอนนาเพื่อนรักจ๋า การบ้านวันนี้ทำเสร็จหรือเพื่อน ฉันขอลอกหน่อยสิ ฉันทำไม่เป็นน่ะ”

“นี่ฉันว่าแล้วแกโทรมาคงมีแค่เรื่องเดียวนั่นแหละเสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันจะถ่ายรูปส่งไปให้ดูก็แล้วกันแต่แกก็พยายามทำเองก่อนนะตรงไหนไม่เข้าใจจริงๆก็ค่อยดูของฉันแล้วกันนะ” แอนนาพูด

จอยรีบตอบกลับไปในทันทีว่า “โอเคเลยค่ะคุณเพื่อน แต่วันนี้ฉันไม่ได้จะมาคุยกับแกแค่เรื่องการบ้านหรอกนะ แต่จะมาคุยเรื่องพี่ชาลีด้วยน่ะ วันนี้พี่แกโคตรเท่เลยเนอะตอนที่พี่เค้าช่วยแกไว้น่ะ”

“เดี๋ยวนะเค้าช่วยฉันไว้ตอนไหนแกอย่ามามั่ว ถ้าแกจะพูดเรื่องไอ้ขี้เก๊กคนนี้นะฉันไปทำอย่างอื่นดีกว่า ชิ” แอนนารีบวางสายเพื่อตัดบทเพื่อนสาวไม่ให้พูดถึงชายหนุ่มที่ตนนั้นไม่ค่อยชอบขี้หน้าสักเท่าไหร่

.
.
.

เมื่อถึงเวลาที่เรียนเสร็จทุกวัน แอนนากับเพื่อนสาวก็ต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน จอยจะมีพ่อคอยมารับอยู่ที่หน้าโรงเรียนส่วนแอนนานั้นจะต้องขึ้นรถประจำทางกลับบ้านเองตลอด เพราะพ่อกับแม่ของเธอไม่มีเวลาว่างที่จะมารับเธอได้

ในระหว่างที่เธอกำลังยืนรอรถประจำทาง  ซึ่งป้ายรถจะอยู่ถัดจากหน้าโรงเรียนไปได้สักห้าร้อยเมตรซึ่งวันนั้นเธอก็ยืนรอรถอยู่คนเดียว ทันใดนั้นกลุ่มรุ่นพี่เมื่อตอนกลางวันก็พากันเดินเข้ามาหาเธอแล้วพยายามจะลากเธอออกจากบริเวณตรงนั้นแต่เธอพยายามขัดขืนไม่ยอมไปและร้องเรียกให้คนมาช่วยเธอแต่ตรงนั้นก็ไม่มีผู้ใหญ่อยู่เลย มีแต่เด็กๆอยู่ซึ่งก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับกลุ่มนี้ทุกคนก็ทำได้เพียงแค่ยืนมอง แต่แล้วเธอก็มีความโชคดีหลงเหลืออยู่บ้างเพราะมีรถคันหนึ่งผ่านมาพอดีและจอดตรงนั้นทันใดนั้นประตูรถก็เปิดออก ชาลีเดินลงมาจากรถแล้วตรงไปที่สายหนุ่มกลุ่มนั้นแล้วคว้ามือของแอนนาแล้วดึงออกมาจากกลุ่มนั้นพร้อมกับพูดว่า