จนเมื่อเช้าตรู่ของอีกวันมีเสียงข้อความจากมือถือของเธอดังขึ้นเธอจึงหยิบขึ้นมาดูและมันทำให้เธอน้ำตาไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว เมื่อข้อความที่เธอได้รับมันคือข้อความที่เพื่อนเธอส่งมาว่า
”ปันเสียแล้วนะ ประสบอุบัติเหตุเมื่อคืนนี้”
ก้อยแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยเธอคิดว่านี่คงเป็นเพียงแค่ความฝัน เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนักโดยที่ในหัวเธอนั้นกลับนึกถึงแต่ภาพความทรงจำดีๆที่เธอและปันได้เคยมีให้กันถึงแม้มันจะเป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ
เมื่อเธอไปถึงโรงเรียนเพื่อนๆต่างก็รู้ดีว่าเธอนั้นยังไม่เคยลืมปันเพื่อนๆจึงทำได้เพียงแค่ปลอบใจแต่ตัวก้อยเองนั้นก็ต้องทำใจเพราะว่ามันไม่มีอะไรที่จะอยู่ได้เสมอไปมีเกิดแล้วก็ต้องมีดับ
เธอคิดเช่นนั้นจึงทำให้เธอค่อยๆทำใจได้
เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็ได้เลื่อนชั้นขึ้นมาเป็นพี่ใหญ่สุดของโรงเรียนพวกเธอต่างเป็นที่รักใคร่ของเหล่ารุ่นน้องในโรงเรียนและด้วยความที่เธอเป็นคนค่อนข้างกล้สแสดงออกจึงทำให้หลายคนในโรงเรียนชื่นชองเธอเป็นอย่างมาก
โชคชะตาไม่เคยหยุดนิ่งก็เหมือนกับชีวิตคนเราที่ไม่เคยหยุดเจริญเติบโต เธอได้พบรักใหม่อีกแล้วเธอแอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งเธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยแม้แต่น้อยว่าจะได้ครอบครองตัวและหัวใจของรุ่นน้องคนนั้นเพราะเธอรู้สึกกลัวและเข็ดกับเหตุการณ์ความรักที่เธอเคยผ่านมา เธอแซวน้องคนนั้น น้องคนนั้นชื่อบีมมีหน้าตาที่หล่อเหลาเอาการ แต่น้องจะเป็นคนที่เงียบไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
เธอพยายามหาทางอยู่ใกล้กับน้องคนนั้นแต่เธอก็เข้าใกล้แบบไม่ได้คิดอะไรประมาณว่าแซวเล่นๆจนวันหนึ่งก้อยและบีมได้บังเอิญคุยกันอย่างไม่คาดฝันในใจของก้อยก็รู้สึกดีใจนิดๆที่ได้คุยกับที่ชอบ เธอคิดว่าน่าจะลองจริงจังดูจนความสัมพันธ์ของทั้งสองไปได้สวยจนทั้งสองได้คบกัน
ความรักของทั้งสองก็ไปได้สวยแต่ก็ต้องมาติดขัดเพราะว่าเพื่อนๆของเธอเห็นว่าบีมนั้นได้นั่งคุยกับเพื่อนสาวต่างรุ่นอย่างกระหนุงกระหนิง ซึ่งในใจเธอก็คงคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแต่มันก็ไม่จบแค่นั้นเพราะเพื่อนสาวและบีมได้คุยกันในแชทจนก้อยรู้สึกว่าไม่พอใจจึงขอให้ทั้งสองเลิกคุยกัน แต่บีมก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไรแต่ก็ยอมเลิกคุยให้
หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาที่โรงเรียนต้องปิดเทอมก้อยจึงหางานทำเธอนัดบีมออกมากินข้าวกลางวันด้วยกันเกือบทุกวัน ถ้าบีมว่างเค้าก็จะออกมาตามที่ก้อยขอทั้งสองคนต่างก็ให้ความรักความซื่อสัตย์ต่อกันอย่างมีความสุข วันไหนที่บีมจะต้องไปซ้อมฟุตบอลก้อยก็จะตั้งหน้าตั้งตารอและเมื่อบีมซ้อมเสร็จก้อยก็จะคอยถามเสมอว่าเหนื่อยมั้ยต่างคนต่างคอยดูแลกันและกันเป็นเช่นนี้เสมอมา
จนวันที่เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยและต้องห่างไกลกับบีมแฟนหนุ่มในใจ เธอก็ยังหวั่นว่าบีมและเพื่อนสาวคนนั้นจะกลับมาคุยกันอีกแต่ก็พยายามไม่คิดมากจนเวลาผ่านไปหลายเดือนกับการเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย เธอก็รู้สึกเครียดกับการเรียนช่วงนั้นก้อยจึงหงุดหงิดใส่บีมบ่อยๆ
