รักนะนายโรบอท : มะลิ

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic) นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

“เอาหละฉันเชื่อนายแล้ว ว่าแต่นายจะให้ฉันช่วยนายยังไง นายอยากให้ฉันไปส่งนายที่ห้องแลปที่นายจากมาไหม” ฉันถามเขา

“ผมก็อยากกลับไปนะครับ แต่ผมจำเส้นทางในการกลับไปไม่ได้ ผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะระบบความจำในตัวของผมเสื่อมไปตอนโดนน้ำฝนครับ

“แล้วนายจะให้ฉันทำอย่างไรหละ” ฉันถามเขา

“ให้ผมอาศัยอยู่บ้านของคุณไปก่อนจนกว่าจะมีคนมารับผมแล้วกันครับ ซึ่งผมเชื่อว่าตอนนี้พวกเขาคงต้องออกตามหาผมอยู่แน่ๆ” เขาพูดพลางทำหน้าอ้อนวอนฉัน

“งั้นได้ ก็ไม่ใช่ว่าจะมีหุ่นยนต์มาบ้านฉันบ่อยๆสักหน่อย” ฉันตอบเขาพลางส่งยิ้ม

พูดจบฉันก็เดินไปที่โต๊ะทำงานเพื่อที่จะทำงานเอกสารกองโตที่ค้างไว้ให้เสร็จ หลังจากฉันนั่งทำงานไปได้ไม่นาน เขาก็เดินมาหาฉันและพูดกับฉันว่า

“ผมช่วยคุณได้นะครับ” พูดจบเขาก็เดินมานั่งแทนที่ฉันและเริ่มทำงานเอกสารของฉัน แต่แทนที่เขาจะให้มือเพื่อพิมพ์คอมพิวเตอร์ เขากลับใช้แค่สายตาในการทำงานเท่านั้น และไม่กี่นาทีงานเอกสารกองใหญ่ของฉัน ก็เสร็จเรียบร้อยอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันเดินเข้ามาเช็คดูว่างานเรียบร้อยดีหรือป่าว ปรากฏว่างานเสร็จและยังถูกต้องครบถ้วนอย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนั้นเองที่ฉันเกิดความคิดที่ว่า การมีหุ่นยนต์ในบ้านนี่ก็ดีเหมือนกัน เพราะอย่างน้อยคืนนี้ฉันก็ได้เข้านอนเร็วและไม่ต้องทำงานจนดึก

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ฉันตื่นนอน และอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำงาน ฉันก็เดินมาที่ห้องครัวเพื่อจะหาอะไรกินรองท้อง

“ตื่นแล้วหรอครับ” เขาถามฉัน พร้อมส่งจานอาหารที่เขาทำมาให้

และก็เป็นอย่างที่คิด เมื่ออาหารที่เขาทำ รสชาติอร่อยอย่างกับมีเซฟมาทำให้กินที่บ้าน ปกติฉันไม่ใช่คนที่กินอาหารเช้าหรอกนะคะ แต่ครั้งนี้ฉันกลับกินมันจนหมดอย่างรวดเร็ว

“เดี่ยวฉันจะออกไปทำงาน นายก็รอคนที่จะมารับนายอยู่ที่นี่ก็แล้วกันนะ”  พูดจบฉันก็ออกไปทำงานทันที

หลังจากทำงานเสร็จฉันก็รีบกลับมาที่บ้าน เพราะอยากรู้ว่าเขายังอยู่ที่บ้านฉันหรือกลับไปแล้ว เมื่อฉันกลับมาถึงบ้าน ปรากฎว่าบ้านเงียบมากแถมไฟยังปิดไว้หมด สงสัยคงมีคนมารับเขาไปแล้วแน่ ฉันคิดในใจ แต่เมื่อฉันเดินเข้ามาในบ้านนั้นเองที่ก็พบเขานั่งอยู่ที่โซฟา โดยเขานั่งเฉยๆไม่ขยับเหมือนคนที่กำลังหลับแต่เปลี่ยนท่าจากนอนมาเป็นนั่งหลับแทน ฉันเลยเดินไปเปิดไฟ