รอคอยวันที่กล้วยไม้บาน  : ไม่เด่น

นิยายสั้นแนวชีวิต ดราม่า (Drama) นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

 ทุกๆ คนดูตกใจกับคำว่าเจ้าชายนิทรา แต่ผมว่าก็ดีนะ ผมจะได้นอนพักซักทีไงฮ่าๆ ขำให้กับชีวิตตัวเองน่าตลกสิ้นดี ผมยิ้มขำออกมาเบาๆ ผมไม่รู้ว่ายิ้มครั้งนี้เป็นยิ้มสมเพชกับชีวิตตัวเองหรือดีใจดี ลึกๆ ข้างใน ผมว่ามันคืออย่างแรกมากกว่า

‘‘พี่แสนยิ้มด้วย คงกำลังฝันดีอยู่แน่ๆเลย’’

 แสนห่วงเดินมาเกาะขอบเตียงคนไข้ คิดถึงจังไอ้น้องชายของพี่ อยากจะตื่นและดึงมากอดจัง ขอโทษนะที่กลับบ้านไปเล่นเกมด้วยกันไม่ทัน พี่แสนห่วงเดินมาลูบหัวผม บางทีพี่แสนรู้ไหมว่าผมคิดถึงสัมผัสนั้นขนาดไหน

‘‘ฝันอะไรกันไอ้แสน ไม่เห็นรอยยิ้มนี่นานแล้ว ทำไมพี่ไม่กลับบ้านบ่อยๆ กันนะ ขอโทษ’’  

อะไรกันนี่พี่แสนร้องไห้หรือไง อย่าร้องเลยครับ ผมได้นอนพักยาวๆ ในรอบ 2 เดือนที่เกิดเรื่องเลยนะ ทุกๆ คนควรดีใจกับผมสิ

‘‘ระหว่างนั้นมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแสนดี’’ พี่ทัพนั่งลงข้างเตียงที่มีร่างของผมนอนอยู่และหันหน้ามาถาม

“ตอนนั้นชีวิต 18 ปีของผมดีมากๆ ที่ว่าเด็กคนนึงจะมีได้ พ่อแม่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา มีพี่น้องที่รักและดูแลกัน แต่..’ ’ผมหยุดเล่าและนึกถึงเช้าวันนั้น ถ้าผมไม่ตื่นขึ้นมา วันนี้คงต่างจากเมื่อวาน

‘‘เล่าต่อสิ พี่ฟังอยู่’’

‘‘หลังจากวันนั้นมันก็ชีวิตมันก็น่าตลกครับผมตื่นเช้ามาเจอพ่อนั่งสูบบุหรี่และสูบบุหรี่ ผมถามก็ไม่ตอบอะไร เพียงแค่ข้ามคืนทุกๆอย่างมันก็ยิ่งโหดร้ายขึ้นเรื่อยๆ บ้านที่เคยสงบสุขมีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มแปรเปลี่ยนเป็นความเงียบและเสียงคนทะเลาะกันในทุกๆวัน ผมติดสัมภาษณ์ที่มหาลัยด้วยนะ ความคิดในตอนนั้นคิดได้แค่ว่าความสำเร็จของผมในก้าวแรกคงจะสมานแผลของครอบครัวให้เป็นเหมือนเดิมได้’’