“ฉันไม่เคยดื่มหรอก แต่ก็อยากลองดูเหมือนกัน” นารารับกระป๋องเบียร์ที่ผมยื่นให้ก่อนที่เราจะทรุดตัวนั่งลงที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“เป็นยังไง” ผมหันไปถามหญิงสาวที่กระดกเบียร์เข้าปากเป็นครั้งแรก
“ไม่รู้สิคะ รสชาติแปลก ๆ”
“กินไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้น” ผมยกเบียร์ของตัวเองขึ้นดื่มบ้าง เรานั่งดื่มกันจนหมดไปคนละสองกระป๋องผมจึงเป็นฝ่ายเริ่มเปิดปากพูด
“เธอว่าโลกที่นี่เป็นยังไง”
“สนุกดีนะ ทุกอย่างดูน่าตื่นเต้นไปหมด ฉันได้เจอผู้คนมากมาย ได้ทำอะไรหลายอย่างเลย” นารายิ้ม ตาเยิ้มแบบนั้นคงไม่พ้นว่ากำลังกริ่มได้ที่ ผู้หญิงคนนี้เมาง่ายกว่าที่คิด
“อืม เธอชอบก็ดีแล้ว โลกนี้ยังมีอะไรรอเธออยู่อีกเยอะแยะ”
“ต้องขอบคุณคุณเจตต์ด้วยแหละค่ะที่ให้ฉันอาศัยอยู่ด้วย”
“ฉันมีทางเลือกหรือไง เห็นแบบนี้ฉันก็มีมนุษยธรรมนะ ถ้าปล่อยให้เธอไปตั้งแต่แรกก็ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะเป็นยังไง”
“คุณเป็นคนดีจริง ๆ นั่นแหละ” หญิงสาวเริ่มโอนเอนไปมาจนเอียงตัวเอาหัวมาซบไหล่ผม
“หึ คงอย่างนั้น ตั้งแต่มีเธออยู่ด้วยบ้านฉันก็ไม่สงบเลย”
“ใจร้ายจังค่ะ”
“เมื่อกี้ยังบอกว่าฉันเป็นคนดีอยู่เลย”
“ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะไม่อยู่ให้คุณอึดอัดใจอีกเลย” ผมหันไปมองคนที่หลับตาพิงผมอยู่ ใจหายเหมือนกันที่ได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น ผมรู้สึกแบบที่พูดไปก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่ชอบเธอขนาดนั้น
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าเธอจะอยู่ต่อ”
“…”
“ฉันพูดจริงนะ”
“…”
“นารา?” ผมก้มลงมองคนข้าง ๆ ที่หายใจอย่างสม่ำเสมอ เธอชิงหลับแล้วปล่อยให้ผมพูดอยู่คนเดียว มันน่านัก
.
.
.
ผมเก็บกวาดกระป๋องเบียร์ไปทิ้งแล้วกลับมาค่อย ๆ ช้อนตัวนาราขึ้นอุ้มพาไปยังห้องนอนของเธอ ห่มผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง นอนลืมตาปล่อยความคิดฟุ้งไปเรื่อยอยู่ไม่นานก็ผล็อยหลับไป