พี่หมอครับ ผมจะทำยังไงดี : ไอนที

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

วันต่อมา…

เมื่อคืนหลังจากที่ผมคุยกับพ่อแม่เรื่องจะซิ่วเสร็จ ซึ่งพ่อกับแม่ก็ได้อนุญาตแล้ว ผมจึงได้ทักไปหาพี่มาร์ค เรื่องขอคำปรึกษาในการเรียนตอนปี 1 ของพี่แก ผมไม่เคยคุยกับพี่มาร์คเลย รู้แต่ว่าพี่เขาเรียนเก่ง และพี่เขาก็หล่อด้วย 😉

ผมได้นัดเจอกับพี่มาร์ค หลังจากที่เราทั้งคู่เลิกเรียนเย็นนี้ ผมนั่งรอพี่มาร์คที่คาเฟ่ข้างๆ คณะของเราอยู่สักพัก แล้วพี่มาร์คก็เดินเข้าประตูมานู่นแล้ว

“มานานยังล่ะเรา” พี่มาร์คถามผม

“สักพักแล้วครับ พอดีโลมาเลิกก่อนเวลา พี่มาร์คกินไรมั้ยครับ เดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงเอง”

“ป๋าจริ๊งๆ แต่ไม่เป็นไรพี่ไม่หิว ไว้เราสอบผ่านก่อนค่อยมาเลี้ยงพี่ละกัน” พี่มาร์คพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของพี่เขาให้กับผม

“ได้แน่นอนอยู่แล้วครับ”

“อ้อ ที่บอกพี่ว่าจะซิ่วเมื่อคืน จะซิ่วไปเรียนอะไรหรอ พี่ก็ลืมถาม”

“โลมาว่าจะซิ่วไปเรียนอักษรศาสตร์ครับ ความฝันจริงๆ ของโลมาคืออยากเป็นนักเขียนครับ แต่ว่าที่มาเรียนหมอก็เพราะว่าพ่อแม่ขอให้เรียน ตอนแรกโลมาก็คิดแค่ว่าถ้าตั้งใจจริงๆ คงเรียนได้อยู่แล้วแหละ แต่พอมาเรียนแล้ว โลมาก็ได้รู้ว่าบางอย่างถึงแม้ว่าเราจะตั้งใจจริงๆ แล้ว มันก็ยังยากอยู่ดี เพราะแค่ตั้งใจมันยังไม่พอ เราต้องชอบด้วย”

“คมกริบ” พี่มาร์คแซวคำพูดของผม

“ฮ่าๆ ก็มันจริงๆ นี่ครับ”

“ดีแล้วที่เรารู้ว่าตัวเองชอบอะไร จะได้รีบทำตามความฝัน ดีกว่าเสียเวลาเนอะ มาเดี๋ยวพี่ช่วยเราเอง”

“ชะ ชะ ช่วยผมหรอครับ”

“พี่หมายถึงช่วยติวหนังสือ นี่เราคิดไรเนี่ย” แล้วหน้าใสๆ แก้มขาวๆ ของพี่มาร์คก็เริ่มแดงระเรื่อขึ้น

“นี่พี่เขินผมหรอ” ผมแซวพี่มาร์คคืน

“เปล่า ! มาๆ ติวกันดีกว่า เอ้ย ติวหนังสือกันดีกว่า”

แล้วพี่มาร์คก็ติวให้ผม สอนผมตั้งแต่เรื่องของการแบ่งเวลา พี่มาร์คช่วยไฮไลท์จุดสำคัญๆ ที่ควรรู้ และควรจำได้ให้ผมด้วย ผมขอสารภาพตามตรงเลยครับว่า ตอนที่พี่มาร์คอธิบาย ผมไม่ได้มองชีทตามเลย เพราะผมมัวแต่นั่งมองหน้าพี่มาร์ค หน้าของพี่แกเวลาตั้งใจทำอะไรแล้วมีเสน่ห์มาก ผมมองเห็นถึงความเซ็กซี่นิดๆ เฮ้อ พี่มาร์คทำให้ผมอยากจะรีบกลับห้องทันทีเลย ไปอ่านหนังสือหรอ? ไปชักชักว่าวนี่แหละ ผ่ามมม!!!!!!!

ตอนแรกผมกะจะให้พี่มาร์คแค่บอกผมเกี่ยวกับทริคในการเรียน การอ่านหนังสือสอบก็พอ แต่พี่มาร์คก็อาสาจะติวให้ผมได้ทุกวัน ถ้าวันไหนว่างตรงกัน

“ขอบคุณมากๆ นะครับพี่มาร์ค ที่อุตส่าห์สละเวลามาติวให้โลมา โลมาจะไม่ลืมบุญคุณพี่เลย”

“โห ไม่ต้องขอบคุณพี่ขนาดนั้นหรอก พี่เต็มใจ” ผมยิ้มให้พี่มาร์ค แล้วพี่มาร์คก็ยิ้มให้ผมด้วย ดูเหมือนเราจะเข้ากันได้ดีนะ (ผมนี่มโนอีกแล้ว)

“งั้นผมกลับหอไปอ่านหนังสือเตรียมซิ่วต่อก่อนนะครับ”

“โอเคครับ อย่านอนดึกมากล่ะ สู้ๆนะ พี่รู้ว่าเราซิ่วติดแน่นอน เราทำได้อยู่แล้ว”

“ขอบคุณครับ บ๊ายบายครับพี่มาร์ค”

 แล้วผมกับพี่มาร์คก็นัดติวกันตลอด จนเวลาล่วงเลยไป