วันส่งงาน ณ ตึกคณะสถาปัตย์
“เสร็จสิ้นสักที” ไอ้ทัชพูดขึ้น
“เออเสร็จสักที ทีนี้มึงก็ต้องเลี้ยงชาบูกูแล้วนะเพื่อนรัก” ไอ้โอห์มทวงสัญญาที่ไอ้ทัชให้ไว้
“พวกมึงไปฉลองกัน” ไอ้ทัชชวนพวกผมไปด้วยกัน
“เอาดิ” ไอ้ปลายเห็นด้วย แล้วพวกเราก็ไปกินชาบูด้วยกัน
นับตั้งแต่วันที่ผมกลับมาอยู่ที่หอพัก เพราะบ้านผมไม่ได้อยู่ใกล้มอเหมือนไอ้พวกนี้ พี่เชนก็จะแวะมาหาผมก่อนกลับบ้านเป็นประจำ ซึ่งไอ้ปลายก็รู้มาตลอด แต่ก็ไม่ว่าอะไรนอกจากแซวผม
.
.
.
1 เดือนผ่านไป เวลา 19.00 น. ณ ห้องพักของผม
“พี่รักปอนด์นะครับ” ประโยคนัยๆ ของพี่เชนเค้าแหละ พี่เค้าพูดทีไรผมเสียตัวตลอด แต่ผมจะว่าไรได้เพราะผมก็ชอบนี่นา พี่เชนพูดจบปุ๊บผมก็จัดการมอบความรักให้ทันที ผมกอดพี่เชนพร้อมกับจูบพี่เชน ทันใดนั้นผมก็ชำเลืองไปเห็นโมเดลของผมที่ทำค้างไว้ยังไม่เสร็จ และกำหนดส่งก็คือพรุ่งนี้ !!!
“เดี๋ยวก่อนครับ พี่ครับ ผมทำโมเดลยังไม่เสร็จ!!!!!!!!!”
“ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!! ” ผมนี่นะชีวิตติดโมเดลจริงๆ และนอกจากพี่เชนจะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ยังต้องมานั่งช่วยผมทำโมเดลอีก สีหน้าเซ็งๆ ของพี่เขานี่น่ารักจริงๆ และหลังจากนั้นทุกครั้งผมก็จะมักแกล้งพี่เชนมาตลอดและผมจะแกล้งพี่เชนตลอดไป
พี่ครับ ผมทำโมเดลยังไม่เสร็จ…
