4 วันผ่านไป…
ผ่านมา 4 วันแล้ว ผมกับไอ้ปลายก็ยังทำโมเดลไม่เสร็จและดูเหมือนว่าจะเพิ่งทำได้ครึ่งเดียว เราเหลือเวลาอีก 3 วันในการทำโมเดลนี้ แต่ใครจะไปคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา 4 วันนี้ถึงแม้ว่างานจะยังไม่ใกล้เสร็จ แต่ผมกลับมีความสุข เพราะเป็น 4 วันที่ผมได้เจอพี่เชน บางวันพี่เชนก็มานั่งทำช่วย จนผมกับพี่เชนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ความรู้สึกผมมันก็เริ่มฟ้องผมว่าผมมีใจให้พี่เชนไปแล้วจริงๆ ที่สำคัญไปกว่านั้นความรู้สึกของผมยังบอกอีกว่า พี่เชนก็กำลังเข้าหาผมเหมือนกัน
“เหนื่อยมั้ย พี่เอาน้ำมาให้” พี่เชนเดินมาในห้องที่พวกเรากำลังทำโมเดลกันอยู่ พร้อมกับเอาน้ำมาให้ผมกับไอ้ปลาย
“นี่พี่เชนจริงๆ ป่ะเนี่ย ผีอะไรเข้าสิง ปกติไม่มีทางหรอก มีแต่ให้ปลายหากินเอง มีอะไรแอบแฝงเปล่าน๊า” ไอ้ปลายแซวพี่เชน พร้อมกับส่งยิ้ม และสายตาบางอย่างมาที่ผม
“พี่ก็แค่อยากดูแลปอนด์ไง นานๆ ทีจะมีแขกมาบ้าน อย่าแซวพี่ให้มากนัก เดี๋ยวตีเลย” พี่เชนตอบไอ้ปลายไปอย่างเขินๆ แต่ผมว่าไม่ใช่แค่พี่เชนแล้วล่ะที่เขิน เพราะตอนนี้ผมเขินมากกกกกกก
“เอ้าๆ นี่มึงเขินพี่เชนหรอไอ้ปอนด์ อย่าบอกนะ ฮั่นแน๊ กูว่าแล้ว” ไอ้ปลายรู้ดีอย่างกับเป็นผมเอง
“บ้าเปล่า ใครเขิน กูว่าแล้วอะไรห้ะ มึงรู้อะไร” ผมแก้เขินโดยยิงคำถามกลับ
“กูว่าแล้วที่มึงจะชอบพี่เชนไง ก็พี่กูทั้งหล่อ หุ่นดี ขาวซะขนาดนั้น ถึงจะหล่อไม่สู้กู แต่ก็ดูดีพอที่จะให้มึงตกหลุมรักโว้ย” ไอ้ปลายอวยพี่ตัวเองราวกับโดนจ้างมา
“แน่ะ เขินจนหน้าแดงเชียวนะมึง ชอบก็บอกพี่กูไป ไม่ต้องมาแอบยิ้มให้กูเห็นแล้ว” นี่ไอ้ปลายมันเห็นรีแอคผมทุกอย่างเลยหรอเนี่ย ไอ้นี่ทำผมขายหน้าชะมัดเลย
“นี่มึง !”
“ไม่ต้องด่ากูแล้วค้าบเพื่อน ทำงานๆ” ผมที่กำลังจะด่าไอ้ปลาย แต่ก็โดนไอ้ปลายเบรกไว้ซะก่อน ไอ้นี่ฝากไว้ก่อนเถอะ
.
.
.
เวลา 22.00 น. ของวันที่ 6
ผมกับไอ้ปลายเราทำโมเดลกันตลอดหลังเรียนเสร็จ และวันนี้ผมกับไอ้ปลายนั่งทำโมเดลด้วยกันมาตั้งแต่หัวค่ำ โดยมีพี่เชนนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะหนังสือของไอ้ปลาย พี่เชนคงเหงาแหละ เพราะพ่อแม่ก็ไม่อยู่ เลยมาอยู่กับพวกเรา แต่ก็ดีเหมือนกัน ผมมีกำลังใจในการทำงานเยอะ
“กูหิวว่ะ เดี๋ยวจะออกไปเซเว่น เอาไรมั้ย” ไอ้ปลายพูดขึ้นหลังทำโมเดลได้ถึง 80% แล้ว
“เอาดิ กูไปด้วยกูก็อยากกินน้ำอัดลมเหมือนกัน” ผมขอจะไปด้วยกับไอ้ปลาย
“ไม่ต้องเลย มึงอยู่นี่แหละ เดี๋ยวจะไปเป็นก้างกูเพราะกูชวนแพรไปกินข้าวด้วย ส่วนพี่เชนเอาไรมั้ยครับคุณพี่” อ่อไอ้นี่นัดกับแฟนไปกินข้าวนี่เอง ไอ้ปลายสั่งงานผม แล้วก็หันไปถามพี่เชน
“เหมือนเดิม” พี่เชนตอบสั้นๆ เพราะไอ้ปลายคงรู้ดีว่าพี่เชนจะกินอะไร
“อยู่กับพี่กูนี่แหละมึง ทำโมเดลรอกูไปก่อน” ไอ้ปลายร้องสั่งก่อนที่จะปิดประตูห้อง ให้ผมได้อยู่กับพี่เชนสองต่อสอง
