โดย : ไอนที
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
ผมชื่อปอนด์ครับเรียนอยู่สถาปัตย์ ตอนนี้ผมอยู่ปี 3 แล้ว ส่วนไอ้เนี่ยที่กำลังยืนกินน้ำมะพร้าวปั่น ชื่อไอ้โอห์ม ส่วนนั่นก็ไอ้ทัช และสุดท้ายไอ้คนที่ยืนคุยโทรศัพท์กับสาวๆ ของมันอยู่ชื่อไอ้ปลาย พวกเราสี่คนเป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่เข้ามาในมหาลัยแห่งนี้ เรียกได้ว่า สี่หนุ่มเทพบุตรมาจุติที่คณะสถาปัตย์ ทำให้คณะนี้ไม่เหี่ยวเฉา ไร้ชีวิตชีวา เพราะไม่ว่าเราสี่คนจะไปอยู่ที่ไหน ก็จะเสียงดังตลอด เพราะพวกเราพูดมาก แฮ่! ไม่ใช่ เพราะพวกเราเดินชนกระจกแล้วคนขำ แฮ่! ก็ไม่ใช่อีก แต่เป็นเพราะพวกเราหล่อ จนสาวๆ ต้องร้องอ้อนวอนขอชีวิต เพราะดาเมจของพวกเรามันรุนแรงจนหัวใจของพวกเธอสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงไม่ทันยังไงล่ะ
.
.
.
ณ ตึกคณะสถาปัตย์
“อาจารย์แม่งสั่งงานอีกละ โมเดลเก่าของกูยังไม่เสร็จเลย แต่ดีนะที่งานใหม่ครั้งนี้เป็นงานคู่ กูเลยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เพราะกูมีเดอะแบก ใช่มั้ยครับ โอห์มเพื่อนรัก” ไอ้ทัชบ่นขึ้นหลังจากที่อาจารย์สั่งงานโมเดลใหม่มาอีกละ ปกติมีงานคู่ทีไร ผมกับไอ้ปลายจะคู่กันตลอด ส่วนไอ้โอห์มกับไอ้ทัชก็จะคู่กัน เพราะผมกับไอ้ทัชเป็นพวกที่เก่งไม่สู้ไอ้สองคนนั้น เราเลยไม่คู่กันเพราะเราจะพากันชิบหายกันหมด
“มึงไม่ต้องเลยไอ้ทัช งานนี้หินกว่าทุกงานที่อาจารย์เคยสั่งมาเลย กูว่ามึงต้องไม่ใช่แค่เลี้ยงข้าวกูแล้วว่ะ ยากขนาดนี้ต้องชาบูแล้วป้ะ” ไอ้โอห์มขอให้ไอ้ทัชเลี้ยง เพราะงานคู่ทีไร ตัวหลักที่ทำคือไอ้โอห์มตลอด
“ได้เสมอเพื่อน งานนี้เสร็จนะ กูจะพามึงไปเลี้ยงให้อิ่ม กินจนอ้วนเป็นหมูไปเลยเพื่อน”
“เออพวกมึงงานนี้ยากขนาดนี้ เราจะทำเสร็จทันหรอวะ สัปดาห์หน้าก็ต้องส่งละ” ไอ้ปลายพูดขึ้นหลังนึกขึ้นได้ว่ากำหนดส่งคือสัปดาห์หน้า
“เออนั่นดิ” ไอ้โอห์มก็คิดเหมือนไอ้ปลายว่าอาจจะไม่ทัน
“กูว่ามึงต้องมานอนค้างบ้านกูแล้วล่ะไอ้ปอนด์ จะได้เสร็จทันส่ง”
“ได้ดิ ให้กูไปวันไหนบ้างก็บอกกูละกัน”
“ไม่ต้องว่าวันไหนบ้างหรอก งั้นทั้งสัปดาห์นี้มึงเก็บข้าวของมาอยู่บ้านกูเลย เราจะได้ช่วยกันทำให้มันเสร็จๆ” งานนี้ท่าทางจะหินมาก เพราะขนาดไอ้ปลายกับไอ้โอห์มที่ว่าเก่งๆ ยังรู้สึกกลัวว่าอาจจะไม่ทัน ผมจึงต้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“โอเคครับหัวหน้า” ผมตอบตกลงกับไอ้ปลายว่าเดี๋ยวจะมาอยู่ด้วยอาทิตย์นึง
“แล้วเราล่ะไอ้ทัช เราจะทำที่ไหน” ไอ้โอห์มถามไอ้ทัชขึ้น
“งั้นบ้านกูก็ได้ครับคุณเพื่อน ดีเลยจะได้ช่วยกูเก็บห้องด้วย”
“แหมไอ้สัส ตลอดเลยนะมึง งั้นแค่ชาบูคงไม่พอละม้างงงงง” ไอ้ทัชนี่จริงๆ คราวก่อนที่พวกผมไปหาก็ให้ช่วยเก็บห้อง ไอ้นี่ขยันทำงานให้ได้เหมือนขยันทำห้องรกก็คงจะดี ผมคิดแทนไอ้โอห์มแหละ เพราะผมก็ขี้เกียจเหมือนกัน ฮ่าๆ
“นี่กูไงครับ ทัชเพื่อนรักมึงเองไง มีไรก็ช่วยๆกัน เนอะ”
“ไม่ต้องเลยมึง” ไอ้สองตัวนี้นี่มันจริงๆเลย พอพวกเราต่างตกลงอะไรกันเสร็จ ก็ได้แยกย้ายกันกลับบ้าน และผมก็เก็บของไปอยู่บ้านไอ้ปลายถึงหนึ่งสัปดาห์
