โดย : Alistonut
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
“พี่จะให้น้องๆ ทุกคนไปถ่ายรูปคนให้ออกมาดูดีที่สุดเท่าที่น้องๆ จะแสดงออกมาในรูปถ่ายของน้องๆ ได้ แล้วงานนี้ทางอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมเรา ก็มีของรางวัลให้กับผู้ที่ถ่ายออกมา แล้วดึงดูดความสนใจของอาจารย์ด้วยนะคะ รางวัลก็คือได้คะแนน 30 คะแนนโดยไม่หารค่ะ”
หลังจากที่พี่เขาพูดจบก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาเลยครับ เพราะคะแนน 30 คะแนนโดยไม่หารเนี่ยเป็นอะไรที่ดีมากจริงๆ สำหรับพวกเราเพราะสามารถทำให้เรานำไปยื่นเป็นหน่วยกิตกิจกรรมได้เลย โดยถ้าสะสมครบ 30 คะแนนก็จะได้ 1 หน่วยกิตครับ และครั้งนี้ผมต้องได้คะแนนนั้นมาให้ได้!! แต่ผมจะไปหาใครมาเป็นแบบให้ได้เนี่ย เดี๋ยวเย็นนี้ต้องไปถามไอ้อามเพราะมันเป็นคนรู้จักคนเยอะ บางทีมันอาจจะรู้จักคนที่สามารถมาช่วยผมได้
.
.
.
Nanontza 18.48 น.
อามๆ มึงพอรู้จักคนหน้าตาดีๆ แบบเฟียสๆ มีสไตล์เป็นของตัวเองป่ะ
คือกูมีงานชมรมเข้าอ่ะ เลยอยากหานายแบบหน่อย
Armkaka 18.49 น.
มึงอยากได้เป็นชายรึหญิงอ่ะ
Nanontza 18.49 น.
ชายก็ได้มึงกูอยากถ่ายสไตล์เท่ๆ ดาร์กๆอ่ะ
Armkaka 18.50 น.
งั้นกูรู้จักอยู่คนหนึ่งพี่เขาชื่อ จอมทัพ เขาเรียนสถาปัตย์อยู่ปี 3
แต่ช่วงนี้เห็นพี่เขาดูยุ่งๆว่ะ มึงลองไปถามพี่เขาดูดิเดี๋ยวกูแปะชื่อเฟสไว้ให้
Jomtubthaikub
Nanontza 18.51 น.
เออขอบคุณมากๆมึง
พอได้เฟสบุ๊คพี่เขามาผมก็เข้าไปดูรูปภาพของเขาทั้งรูปที่เขาลงเอง และรูปที่เขาถูกเพื่อนแท็กมาก็เห็นว่าพี่เขาหน้าตารูปร่างตรงตามที่ผมอยากได้เลยครับ ถ้าได้พี่เขามาเป็นแบบผมต้องได้ 30 คะแนนนั่นแน่ๆ
Nanontza 20.02 น.
สวัสดีครับพี่ผม ณนนท์ ปี2 นะครับ
คือผมมีเรื่องอยากให้พี่ช่วยหน่อยพี่พอจะว่างมั้ยครับ ไม่นานมากหรอกพี่
Jomtubthaikub 20.15 น.
ไม่ว่าง
Nanontza 20.15 น.
เห้ย พี่ถามก่อนก็ได้มั้งว่าให้ช่วยอะไรน่ะ -..-
Jomtubthaikub 20.16 น.
ไม่อ่ะ ไม่ว่าง
Nanontza 20.16 น.
ผมมีของตอบแทนด้วยนะพี่
Jomtubthaikub 20.16 น.
/ออฟไลน์/
Nanontza 20.16 น.
เห้ยพี่ออฟไลน์เลยอ่อ พี่เดี๋ยวดิกลับมาก่อนนน
แล้วพี่มันก็ออฟไลน์ไปและไม่กลับมาเลยครับ เฮ้อ..แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ พี่เขาเป็นคนที่ผมอยากได้มาเป็นแบบมากๆ ด้วย สงสัยผมต้องบุกไปที่คณะเขาแล้วมั้งครับ
วันต่อมา…
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่หน้าคณะสถาปัตย์ครับ ผมมาหาพี่จอมทัพคนนั้นแหละ แต่ตอนนี้ผมไม่รู้จะไปหาเขาที่ไหนนี่แหละครับ
“ขอโทษนะครับ รู้จักพี่จอมทัพมั้ยครับ” ผมมองไปรอบๆ คณะแล้วเห็นคนผ่านมาพอดีเลยถามเขาครับ
“ถ้าเป็นจอมทัพปี 3 ล่ะก็น่าจะอยู่ห้อง 112 ตึก B น่ะเพราะปี 3 ส่วนมากไปตัดโมอยู่นั่นกัน”
“ขอบคุณมากครับ” ผมเอ่ยขอบคุณเขาไปแล้วก็รีบเดินไปที่ตึก B
.
.
.
ห้อง 112 ตึก B คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
“คนสวยมาหาใครครับ” เอ๊ะ! ไอ่หมอนี่มันเรียกใครสวยกัน นี่มันหาเรื่องกันชัดๆ แต่ทำอะไรไม่ได้หรอกครับนี่มันถิ่นเขา
“เอ่อ…พี่จอมทัพครับ” ที่นี่คนเยอะมากๆ ครับ ทุกคนกำลังรีบเร่งทำงานกันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ
“เห้ยไอ้ทัพ เด็กมึงมาหา!” พี่คนนั้นเรียกพี่จอมทัพ ที่กำลังนั่งตัดโมเดลอยู่มุมห้องอีกฝั่งอยู่ครับ เขาหันมามองแวบหนึ่งแล้วก็หันกลับไปตัดโมเดลต่อครับ
“หวัดดีครับพี่ ผมคือคนที่ทักเฟสพี่ไปเมื่อคืนนี้นะ” ผมทักพี่จอมทัพหลังจากเดินมาถึงที่ที่เขานั่งอยู่ครับ ผมทักพี่มันก็ไม่ตอบผมเลยครับแต่ผมไม่ยอมหรอกนะ
“คือผมมีเรื่องอยากให้พี่ช่วยหน่อยน่ะครับ พี่ช่วยมาเป็นแบบถ่ายรูปให้ผมหน่อยสิ นะพี่นะ ไม่นานหรอก” ผมพยายามตื้อพี่เขาต่อไปครับ แต่พี่เขาก็ยังนั่งตัดโมเดลต่อไม่สนใจผมเลย
“กูไม่ว่าง มึงไปหาคนอื่นเหอะน้อง” พี่มันก็ยังหนักแน่นในคำปฏิเสธของพี่มันเหมือนเดิมครับ
“โหยพี่ มันแปปเดียวเองนะ ยืนๆ ไม่กี่นาทีก็เสร็จ อีกอย่างหน้าหล่อๆ แบบพี่มันมีคนเดียวไง นะพี่น้า” เล่นลูกอ้อนแล้วครับตอนนี้ ไม้ตายนี้เพื่อนผมว่าใครๆ ก็ต้องยอม
“ถ้ากูว่าง กูก็จะไปช่วยอยู่นะน้อง แต่ตอนนี้กูต้องตัดโมส่ง มึงเห็นนี่มั้ยน้อง หืม” จริงๆ พี่มันก็คงอยากช่วยแหละมั้งครับแต่ติดที่โมเดลพี่แก
“งั้นเอางี้ ถ้าพี่ยอมไปเป็นแบบให้ผม ผมจะมาช่วยพี่ตัดโมเป็นเวลา 1 เดือนเลยเอ่า” ผมงัดไม้สุดท้ายออกมาแล้วนะครับ ถ้าพี่เขาไม่ยอมผมก็ไม่มีอะไรมาสู้แล้วนะ
“มึงพูดแล้วนะน้อง ไอ้โจ้ ไอ้กักเป็นพยานให้กูด้วย โอเคงั้นกูตกลงกูจะไปเป็นแบบให้มึงถ่าย” ในที่สุดพี่เขาก็ยอมแล้วครับ
“เย้ โอเคพี่ งั้นเอาไลน์พี่มาเดี๋ยวผมนัดอีกทีขอไปเตรียมตัวก่อน” แล้วผมก็แอดไลน์พี่มันไปครับ ดีใจจังเลยผมต้องได้ 30 คะแนนนั้นมาแน่ๆ
2 วันต่อมา…
วันนี้ผมนัดพี่จอมทัพมาถ่ายรูปครับ ซึ่งฉากที่เรามาถ่ายก็คือสะพานไม้หลังคณะเกษตร สะพานนี้เป็นทางเชื่อมข้ามฝั่งคลองครับ พอเวลาพระอาทิตย์ใกล้จะตก แสงจะลอดมาตรงช่องของคลองตรงนี้พอดี ทำให้น้ำเป็นระยิบระยับเลยครับ มองผ่านเลนส์กล้องว่าสวยแล้วมองด้วยตาเปล่ายิ่งสวย ผมไม่รอช้าให้แสงจากพระอาทิตย์หมดไป ผมรีบจัดท่าทางให้พี่จอมทัพอย่างรวดเร็ว ผมบอกให้พี่เขายิ้มให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ คิดถึงเรื่องสนุกๆ ไว้แล้วผมก็ได้ช็อตที่ดีที่สุดมาแล้วครับ ผมแน่ใจว่าไปแต่งอีกนิดหน่อยรับรองว่ารูปต้องออกมาสวยมากแน่ๆ และ 30 คะแนนก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม ต้องชื่นชมนายแบบวันนี้ของผมด้วยครับ เขาตั้งใจทำงานมากเลยสั่งให้ขยับซ้ายนิดขวาน้อยก็ไม่มีบ่นสักคำ
“ขอบคุณมากนะครับพี่ที่มาเป็นแบบให้แล้ว เดี๋ยวผมแต่งเสร็จจะส่งไปให้ดู”
“เออไม่เป็นไร มันก็ไม่ได้ยากอะไรอีกอย่าง กูเองก็ได้ประโยชน์ มีมึงมาช่วยตัดโมตั้ง 1 เดือนก็ดีกูจะได้เบาแรงไปเยอะ ไปเสร็จแล้วก็กลับกันได้แล้ว กูต้องไปตัดโมต่อ เร็วๆ ไอ้น้องนนท์ ก่อนกลับพากูไปกินข้าวด้วย ข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินเลยเนี่ย”
“ครับพี่ -_-”
.
.
.
คอนโดxxxxห้องพี่จอมทัพ
หลังจากวันที่พี่มันมาช่วยเป็นแบบให้ผม หลังเลิกเรียนทุกวัน ผมต้องมานั่งตัดโมที่ห้องพี่มันครับ ครั้งแรกที่ก้าวเข้าห้องมาคือ รกมากๆรกจนผมคิดว่าพี่แกหาของเจอได้ยังไง แต่ส่วนมากก็เป็นกระดาษ วัสดุอุปกรณ์การทำงานพี่แกนั่นแหละครับ ดีนะที่ไม่มีงู ระหว่างที่มาช่วยพี่มันตัดโม ก็ยังดีครับที่พี่มันเลี้ยงข้าวผมทุกครั้งที่ไปกินด้วยกัน หรือบางวันก็มีซื้อของมาทำกินเองบ้าง และส่วนมากผมก็เป็นคนทำเ ห็นแก่ที่พี่มันกำลังยุ่งๆ หรอกนะ วิถีเด็กถาปัตย์นี่มันโหดจริงๆ
“พี่แล้วพวกเพื่อนพี่เขาทำทันเหรอ ขนาดพี่มีผมมาช่วยยังจะไม่ทันเลย” ผมถามพี่มันหลังจากรู้ว่างานพี่มันก็เสร็จไป 70 % แล้วครับขนาดมีผมมาช่วยได้หลายวันแล้วนะครับ
“พวกมันก็มีเมียพวกมันช่วยนั่นแหละ” พี่เขาตอบผมแล้วก็ทำงานของเขาไปด้วย เวลาทุกวินาทีมีค่าจริงๆครับ
“แล้วพี่ ไม่มีเมียมานั่งตัดช่วยพี่บ้างเหรอ”
“ก็มึงไงมาตัดช่วยกู กูไม่มีหรอกฟงแฟน เอาเวลาที่ไหนไปหา”
“เพื่อนพี่ยังหามาได้เลย แล้วทำไมพี่หาไม่ได้”
“อันนั้นมันก็เป็นความสามารถของพวกมัน แต่กูไม่มี เอ๊ะ! กูไม่ต้องหาก็ได้นี่หว่า มึงก็นั่งอยู่ตรงนี้ มึงก็หน้าตาโอเคอยู่นาไอ้น้องนนท์ เอางี้ กูจะจีบมึง”
“เห้ย! อะไรของพี่อ่ะอยู่ๆ มาจีบผมทำไม”
“ก็กูโสด มึงเองก็ไม่น่ามีใคร อยู่กับกูทุกวันยังงี้ไม่หวั่นไหวบ้างอ่อ” พี่มันถามเหมือนรู้ทันความคิดผมครับ อยู่ด้วยกันทุกวันกินข้าวด้วยกันทุกเย็น ใครมันจะไม่หวั่นไหวบ้างอ่ะถามจริง พี่มันก็ไม่ใช่คนขี้เหร่อะไรแถมดูแลผมดีเหมือนแม่คนที่2 ถ้าไม่นับเรื่องกวนเบื้องล่างก็เป็นคนดีคนหนึ่งเลย ยิ่งบางวันทำงานดึกผมเองก็ขี้เกียจกลับห้องด้วยก็ได้ห้องพี่มันนี่แหละครับนอน อยู่ด้วยกันเยอะกว่าผมอยู่กับเพื่อนอีก
“พี่เองก็หวั่นไหวนั้นแหละ ผมดูออก” เอาจริงก็ดูไม่ออกหรอกครับ พูดไปงั้นกลัวเสียฟอร์ม
“ก็ถ้าเราหวั่นไหวทั้งคู่ก็มาลองดูๆ กันป่ะล่ะ” พี่มันคงเอาจริงอ่ะครับ ก็เล่นวางงานทุกอย่างลงแล้วเดินมานั่งจ้องตาข้างๆ ผมอย่างนี้อ่ะ
“ก็ได้ ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว” ผมตอบพี่มันไปครับ
หลายวันต่อมา…
ห้อง 112 ตึก B คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
วันนี้พี่มันให้ผมมาหาที่คณะครับบอกให้ซื้อน้ำมาให้ด้วย เห็นพี่มันบอกว่าส่งงานที่ผมมาช่วยพี่มันทำแล้วปิดงานไปได้ด้วยดีเลยจะพาไปเลี้ยงเหล้ากับเพื่อนๆ แต่ขอมาเก็บของที่ทำไว้ก่อน แล้วผมก็ได้รางวัลจากการส่งภาพถ่ายนั่นด้วยทำให้ได้ 30 คะแนนเพียวๆ ไม่หารวันนี้เลยจะพาพี่มันไปเลี้ยงข้าวก่อนไปร้านเหล้าครับ
“หวัดดีครับพี่ๆ” ผมทักทายพี่ๆ ที่นั่งแถวๆ ฝั่งประตูครับ
“ดีๆ ไอ้ณนนท์ เห้ยไอ้ทัพเด็กมึงมาแล้ว” พี่เขาก็ยังคงตะโกนข้ามฝั่ง เรียกพี่จอมทัพอีกแล้วครับ
“มาแล้วเหรอ ณนนท์เช็ดเหงื่อให้กูหน่อยมือกูเปื้อน” มาถึงก็สั่งกันเลยครับ ดีจริงๆ -_-
“มาถึงก็ใช้กันเลยนะ อ่ะนี่น้ำ” ผมเช็ดเหงื่อพี่มันเสร็ จก็ยื่นน้ำไปให้พี่มันครับ
“เออเสร็จพอดี ไปกินข้าวเสร็จไปอาบน้ำห้องกูก่อนค่อยนะ มึงเอาเสื้อผ้ามาแล้วช้ะ”
“เรียบร้อยแล้วครับ โดนไปโต๋แซวอีกแล้วว่าแอบหนีตามผู้ชายเซ็งเลย ผมเปล่าแอบสักหน่อย ฮ่าๆๆ” แล้วพี่มันก็จัดการผลักหัวผมทั้งๆ ที่มือมันเปื้อนอย่างนั้นนั่นแหละครับ
“เห้ยพวกมึง เดี๋ยวกูไปกินข้าวกับน้องก่อน แล้วเดี๋ยวตามไปนะ” พี่จอมทัพหันไปบอกเพื่อนๆ ของเขาครับ
.
.
.
จากนั้นเราก็มากินข้าวกันที่ร้านชาบูรสเด็ดร้านดังแถวมอ แล้วก็กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดที่ห้องพี่จอมทัพครับ ขนาดขับรถออกมาแล้วพี่มันก็ยังวอแวกับเรื่องชุดผมไม่เลิก
“กูบอกให้เปลี่ยนชุดๆ ดูเสื้อมึงดิบางจนจะเห็นตับไตไส้พุงไปหมดแล้วเนี่ย ทำไมจะใส่ไปอ่อยใคร” มันไม่ได้บางขนาดนั้นสักหน่อยพี่จอมทัพมันก็พูดเกินไป
“ผมไม่ได้ใส่ไปอ่อยใครสักหน่อย ก็ในนั้นมันร้อนก็ต้องใส่เสื้อบางๆ ป่ะพี่ คิดมากไปได้ผมก็ผู้ชายเหมือนกัน”
“ก็กูหวง!!!” โอโห้เต็มปากเต็มคำเลยนะพี่นะ
“ขนาดยังไม่เป็นแฟนกัน พี่ยังเป็นขนาดนี้เลยนะ ทำไมกลัวเค้าหนีอ่อ เค้าไม่หนีตัวเองไปไหนหรอกน่า” ผมก็แกล้งๆ แซวพี่มันไปครับ
“งั้นเป็นแฟนกันตอนนี้นี่แหละ กูจะได้มีสิทธิเต็มที่หน่อย ณนนท์มึงเป็นแฟนกับกูซะ” เป็นประโยคขอเป็นแฟนที่ฮาร์ดคอที่สุดที่เคยเจอเลยครับ แต่ผมก็ชอบอ่ะนะ ฮ่าๆๆ
“เอาจริงป่ะพี่ ผมคิดจริงนะเนี่ย” กลัวพี่มันมาหักมุมบอกล้อเล่นอ่ะครับ
“กูจริงจัง มาเป็นแฟนกูซะ”
“โอเคๆ ก็ได้ ผมตกลงเป็นแฟนกับพี่ พี่ก็ดูแลผมดีๆ นะครับ” จุ๊บ!! ผมพูดจบก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่มันครับ แล้วเหมือนรถจะเป๋ไปนิดหน่อย ก่อนพี่มันจะหันมาบอกว่า
“ไอ้น้องนนท์ มึงทำอะไรเนี่ย ดีนะกูดึงสติกลับมาทันถ้าอยากทำ ทำตอนกูไม่ได้ขับรถสิ กูเขินแล้ววูบมึงรู้ป่ะ ไอ้เด็กแสบ” หน้าเขาแดงมากๆ ครับ ฮ่าๆๆ พี่จอมทัพนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
ถ้าวันนั้นไม่มีงานถ่ายรูปให้ผมทำ ผมก็คงไม่ได้มารู้จักไอ้พี่จอมทัพคนซึนคนนี้หรอกครับ แถมยังได้รู้ว่าตัวผมเองก็มีพรสวรรค์ด้านการตัดโมเดลอยู่บ้างนะเนี่ย ดีแล้วครับพี่จอมทัพจะได้รักจะได้หลงผม จนไปไหนไม่ได้เลยล่ะ….