พบรักในกองถ่าย : มะลิ

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

หลังจากนั้นความนอยด์ของฉันก็หมดไป ฉันกลับมาร่าเริงและพร้อมลุยงานต่ออย่างเต็มที่ ฉันทำงานในหน้าที่เด็กขนของในกองถ่ายอยู่อีกประมาณอาทิตย์ จนเมื่อเหตุการณ์ที่เลวร้ายก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง วันนั้นขณะที่ฉํนกำลังยกของประกอบฉากอยู่ ฉันก็ดันเดินสะดุดกับสายไฟในกองเข้าเต็มๆทำให้ฉัน ล้มหน้าขมำอยู่ตรงนั้นเลย ถ้าการล้มของฉันมันแค่เจ็บตัวก็ไม่มเป็นไรหนะสิคะ แต่อุปกรณ์ประกอบฉากที่ฉันขนมาด้วย มันพัง คราวนั้นฉันโดนรุ่นพี่ด่าจนหูชา กับความโก๊ะแถมยังซุ่มซ่ามของฉัน จนรุ่นพี่ต้องเปลี่ยนหน้าที่ของฉันให้มาเป็นคนดูแลนักแสดงแทน เพราะหน้าที่นี้ไม่ต้องทำอะไรมาก ไม่ต้องยกอะไรหนักๆไปมา แค่เป็นคนคอยกางร่มให้นักแสดง ยกน้ำมาเสิร์ฟก็เท่านั้น แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดเพราะขึ้นนักแสดงที่รุ่นพี่ให้ฉันไปคอยดูแลก็คือวิน ดาราที่ฉันชอบหนะสิคะ ตอนนั้นจะว่าดีใจก็ดีใจแต่ก็หนักใจไม่น้อยเหมือนกันเพราะกลัวว่าฉันจะไปทำอะไรซุ่มซ่ามๆจนทำให้ วิน ต้องรำคาญ

และก็ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเปลี่ยนหน้าที่มาดูแลนักแสดงแทน ฉันเดินเข้าไปหาวิน พร้อมร่มหนึ่งคันท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ ฉันยิ้มทักทายเขาไปหนึ่งครั้งและเข้าไปกางร่มให้เขาทันที ปฎิเสธไม่ได้เลยว่า ยิ่งพอได้มายืนมองวินใกล้ๆแบบนี้ ความหล่อของเขาก็ดูมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว  และเมื่อวินเข้าฉากหนึ่งจบ ฉันก็ต้องไปยกน้ำมาเสิร์ฟให้กับวินต่อ ตอนนั้นเองที่บทสนทนาของวินและฉันก็เริ่มขึ้น

“เอาน้ำมาให้ผม แล้วคุณหละไม่ดื่มบ้างหรอ” เขาถามฉันพร้อมส่งแก้วน้ำมาให้

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี่ยวฉันเดินไปหยิบเอง” ฉันตอบเขาไปพร้อมหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเขาดื่มน้ำเสร็จก็ไปเข้าฉากต่อ โดยระหว่างที่ยืนรอเขาเข้าฉากแดดร้อนมาก เหงื่อฉันแตกไปหมด แต่ก็ต้องอดทนไว้เพราะร่มที่ฉันถือมันต้องกางให้แค่นักแสดงอย่างเดียว และในตอนนั้นเองที่อยู่ดีๆวิน ก็เอื้อมมือมาและดันร่มมาฝั่งฉันครึ่งนึง พร้อมพูดว่า

“แดดร้อนขนาดนี้คุณไม่ร้อนบ้างหรือไง เอานี่แบ่งกัน”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณวิน ฉันไม่ร้อนหรอกค่ะ” พูดจบฉันก็ดันร่มกลับไปทางเขาเหมือนเดิม

ไม่ทันไรที่วินเขาก็เอามือหันร่มทางฉันอีกรอบ และพูดว่า

“คนละครึ่งกันเถอะ เชื่อผมหน้าคุณเริ่มแดงขึ้นเพราะแดดแล้ว” เขาพูดกับฉัน ตอนนั้นฉันอยากจะบอกเขามากว่า ฉันคิดว่าที่หน้าฉันแดงคงไม่ใช่เพราะแดดหรอกค่ะ คงเป็นเพราะเขาเนี่ยแหละมาทำดีกับฉันจนฉันเขินไปหมด

และหลังจากวันนั้นดูเหมือนทั้งฉันและเขาก็เริ่มที่จะทำความรู้จักกันมากขึ้น เพราะช่วงเวลาพักเรามักจะคุยกันเสมอ และเขาก็พูดขึ้นมาว่า