หญิงสาวรูปทรงสะคราญตาก่อนนั้นบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นบวมพองขึ้นอืดเต็มคันรถสามล้อ หน้าตาซีดเชียวคล้ำเกรอะกรังไปด้วยน้ำเหลืองน้ำนอง อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับทารกน้อยในอ้อมอกมันเปลี่ยนสภาพเป็นศพที่เน่าเฟะส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งน่าสะอิดสะเอียนน่าเกลียดน่ากลัวอะไรเช่นนั้น
“โอ๊ย…ผะ…ผะ…ผี”
ทิดดอนร้องออกมาสุดเสียงแล้วก็กลิ้งตกจากรถสามล้อเงียบไปในบัดดล ทิดดอน สารถีสามล้อผู้เผชิญกับผีตายท้องกลมอย่างซึ่ง ๆ หน้ารอดชีวิตมาได้ไม่ถึงกับช็อคตาย แต่เขาก็เหมือนกับตายทั้งเป็น เพราะนับจากวันนั้นมาก็กลายเป็นคนป้ำๆ เป๋อๆ เพ้อเจ้อไปตามเรื่อง
ผีแม่มาน ยังหลอกหลอนผู้คนที่เคราะห์ร้ายอีก 3-4 ราย แต่ไม่หนักหนาเหมือนรายทิดดอน บ้างครั้งจะเป็นเสียงผู้หญิงเห่กล่อมลูกดังแว่วกลางดึก คนในละแวกนั้นได้ยินกันชัดเจน บางครั้งก็จะมีเสียงร้องไห้กระซิกสะอื้น รำพึงรำพัน ด้วยเสียงเยือกเย็นโหยหวนชวนให้ขนลุกขนพองระคนเวทนาจับใจ ในยามค่ำคืนจึงไม่มีใครกล้ำผ่านไปมาคนเดียวหน้าป่าช้าจีน
ร้อนถึงพ่อแม่ญาติพี่น้องและสามีของผู้ตายต้องทำบุญกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลไปให้วิญญาณแม่มานถึงได้สงบ แล้วก็เงียบหายไปเชื่อกันว่าเธอคงจะไปสู่ปรภพสู่สุคติแล้ว
