ค่ำวันหนึ่ง ท่านฮุ่ยเหวยนั่งสมาธิอยู่ในถ้ำ
ผีหัวขาดตนหนึ่งหิ้วหัวของตัวเองเข้ามาวิงวอนท่านฮุ่ยเหวยว่า
“พระอาจารย์ ช่วยข้าด้วย หัวข้าขาดไป ข้าไม่มีหัว”
หากคนทั่วไปเห็นผีเข้าคงจะตกใจสิ้นสติ แต่ท่านฮุ่ยเหวยกลับนั่งนิ่ง ไม่มีที่ท่าหวาดกลัวแม้แต่น้อย ท่านกล่าวว่า
“ไม่มีหัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องปวดหัว”
ผีหัวขาดได้ยินเช่นนั้นก็หายวับไปทันที
.
.
.
ช่วงค่ำหลายวันต่อมา ผีตัวขาดตนหนึ่งเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย
ท่านฮุ่ยเหวยพูดว่า “ไม่มีตัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่เจ็บปวดจากโรคกระเพาะ ลำไส้ ตับไตไส้พุง”
ผีไม่มีตัวได้ยินเช่นนั้นก็หายตัวไปทันที
.
.
.
อีกหลายคืนต่อมา เปรตไม่มีปากเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย
ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า “ไม่มีปากก็ดีแล้ว จะได้ไม่เกิดเรื่องเกิดราว เนื่องมาจากปากพล่อย ปากเสีย พูดมาก”
เปรตไม่มีปากได้ยินเช่นนั้นก็หายตัวไปทันที
.
.
.
ต่อมา ผีมือขาด เข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย
ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า “ไม่มีมือก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องไปชกต่อย ตีชิงวิ่งราวใคร”
ผีไม่มีตัวได้ยินเช่นนั้นก็หายตัวไปทันที
.
.
.
ไม่ว่าผีอะไรปรากฏตัวตรงหน้า ท่านฮุ่ยเหวยก็จะพูดให้ผีพวกนั้นสลายตัวหายวับไป
อย่าเสาะแสวงหาในทุกสิ่ง ที่คิดว่าตัวเรายังขาดอยู่
ให้นึกถึงข้อเสียในของสิ่งนั้นดูบ้าง
แล้วเราจะมีความสุข กับสิ่งที่มีอยู่
