ผมมาโผล่ที่นี่ได้ไง : Alistonut

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI) นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

22.01 น.

ร้าน Mader

เรามาถึงร้านกันแล้วครับและตอนนี้เรากำลังเดินขึ้นไปโซนที่เป็นโต๊ะที่ได๋มันจองไว้ ดีนะครับที่ได๋มันแอบกิ๊กกับพี่เจ้าของร้านไม่งั้นคืนนี้ไม่มีโต๊ะให้นั่งแน่ๆ ผมเหลือบไปมองโต๊ะที่มีคนอยู่กันเยอะๆ บ่อยครั้งครับเพราะหนึ่งในนั้นมีพอร์ชนั่งอยู่ด้วยและเหมือนเขาจะโดนเพื่อนๆ ยุให้ดื่มจนตอนนี้เมาเละแล้วครับ

“มึงเดี๋ยวกูมานะ กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” ผมบอกกับได๋หลังจากเรานั่งดื่มกันมาสักพัก และเห็นพอร์ชลุกขึ้นและเดินไปทางห้องน้ำครับ

ผมเดินตามเขามาและเห็นเขายืนอยู่กับผู้หญิงท่าทางเซ็กซี่คนหนึ่ง เธอคนนั้นส่งสายตายั่วยวนไปให้พอร์ชอย่างโจงแจ้งเลย ผมพยายามข่มอารมณ์ที่มาจากไหนไม่รู้อย่างกับเป็นเจ้าขาจริงๆ ไว้ครับ และฟังเสียงของพอร์ชว่าเขากำลังพูดว่าอะไร

“เจ้าขาค้าบบ มาได้ยังไงอ่ะ มารับพอร์ชใช่มั้ย แหม…คิดถึงพอร์ชแล้วอ่ะดิ ใช่มั้ยๆ….แต่เอ๊ะ! เจ้าขาไม่ผมยาวยังงี้นี่นา นี่ไม่ใช่เจ้าขาของพอร์ชๆ ปล่อยฉัน” พอร์ชพยายามถอยห่างจากผู้หญิงคนนั้นครับ แต่ไม่เป็นผลเมื่อเจ้าหล่อนไม่ยอมปล่อยโอกาสและคว้าเอาพอร์ชไปจูบ เมื่อเห็นดังนั้นผมก็ออกไปจากมุมที่แอบอยู่เลยครับ เดินออกไปหาคนทั้งคู่และตบหน้าพอร์ชเข้าอย่างจัง แม้จะรู้ความจริงว่าพอร์ชเมาและพยายามถอยออกแล้วแต่มันอดไม่ได้ครับ ถ้าเขาชั่งใจและไม่ดื่มจนเมาแล้วขาดสติอย่างนี้คงไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น

“เจ้าขา เรา เราอธิบายเรื่องนี้ได้นะ เจ้าขาฟังเราก่อนดิ อย่าเพิ่งไป” หลังจากผมตบเขาไปเหมือนเขาจะเริ่มได้สติแล้วครับ ถึงนึกหน้าผมออก

“ไม่เราไม่ฟังปล่อยเรา วันนี้เราตาสว่างแล้ว รู้แล้วว่าคนอย่างพอร์ชไม่มีวันหยุดที่เราหรอก เรามันโง่เองที่รักพอร์ช และยอมทำตามทุกสิ่งที่พอร์ชอยากให้ทำ ตอนนี้เราพอแล้วเราไม่อยากรักพอร์ชแล้ว…เราเลิกกันเถอะ”

“ไม่ ไม่พอร์ชไม่เลิกนะเจ้าขา ฟังพอร์ชก่อน เราอธิบายได้นะ ฟังเราก่อน”

ผมไม่ได้อยู่ฟังพอร์ชหรอกครับ ผมรีบเดินออกมาที่โต๊ะและลากได๋ออกมาจากร้านเหล้าเลย พอได๋เห็นว่าผมร้องไห้เธอจึงไม่ถามอะไรมาก พาผมกลับคอนโดเธอไป ผมไม่รู้ว่าอาการเสียใจหนักขนาดนี้มันมาจากไหนทั้งๆ ที่ก็รู้เรื่องราวอยู่แล้วแท้ๆ แต่คงเป็นสิ่งที่ใครสักคนลิขิตเอาไว้แล้วล่ะครับ ผมก็ได้แต่ทำตามในสิ่งที่ใครสักคนต้องการให้เรื่องออกมาเป็นแบบนี้