2 วันต่อมา….
2 วันมานี้เราก็เข้าฐานต่างๆไปครับ สนุกสนานกันไปได้เพื่อนใหม่ๆเยอะเลย ได้คุยได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวของโรงเรียนตัวเองมีที่โหดบ้าง ฮาบ้างคละๆ กันไป ผมกับค่ายก็ได้คุยกันเยอะขึ้นตอนกลางวันอยู่เข้าฐานแต่ละฐานด้วยกัน พอกลางคืนก็แชทกันบ่อยขึ้น ส่วนเรื่องที่ค่ายพูดวันนั้น เรายังไม่มีใครพูดถึงกัน แต่ต่างฝ่ายก็เหมือนรู้ว่าอะไรๆมันกำลังเริ่มพัฒนา
.
.
.
วันนี้กลุ่มพวกผมเลิกฐานเร็วกว่าเวลาหน่อย เลยตกลงกันว่าจะไปเล่นบาสกัน ผมน่ะเล่นไม่เป็นหรอกครับได้แต่มานั่งเชียร์ข้างสนามแทน ส่วนค่ายรายนั้นดูท่าว่าที่สูงเกินเด็ก ม.6 คงจะมาจากการเล่นบาสนี่แหละครับเห็นกระโดดดั้งค์เอาๆ
พอครึ่งหลังค่ายเปลี่ยนตัวให้เพื่อนคนอื่นลงไปเล่นบ้าง เลยเดินมานั่งข้างๆผม ผมเลยยื่นขวดน้ำที่ไปซื้อมาเอาให้ค่ายไปดื่ม เขาก็รับไปดื่มแล้วเทราดหน้าล้างเหงื่อตัวเอง โอโห้ เจอช็อตนี้เข้าไปใจนี่เต้นแรงมากครับ คนอะไร๊มันจะหล่อขนาดนี้ พ่อแม่ทำได้ยังไงเนี่ย
“หมอก….เราพูดจริงๆ นะที่ว่าเราชอบหมอกอ่ะ” อยู่ๆ ค่ายก็พูดขึ้นมาหลังจากที่นั่งเงียบไปนาน ผมก็เลิ่กลั่กสิครับอยู่ๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาผมอุตส่าห์สงบจิตสงบใจเรื่องนี้ได้แล้วแท้ๆ
“…..”
“จะว่าอะไรมั้ยถ้าเราจะขอจีบหมอก” ผมยังเงียบครับ ไม่รู้จะตอบอะไรคนมันเขินอยู่ แต่ผมกลัวเข้าคิดว่าผมจะปฏิเสธ เลยยื่นมือไปกุมมือเขาไว้ อะไรเนี่ย ผมทำอะไรลงไป แม่เจ้า ถ้าพ่อแม่รู้ด่าผมแรดตายเลย
“หมอกกกก จะน่ารักเกินไปแล้ว ค่ายไม่ไหว” ฮือออค่าย หมอกก็ไม่ไหวเหมือนกัน ดีใจอ่ะรู้สึกเหมือนจะขายออก
.
.
.
เย็นวันนี้เรามีนัดเลี้ยงอำลากันครับ แม้จะเศร้ากันหน่อยๆ แต่เราก็แลกคอนแทคไว้ติดต่อกันหลังจากนี้กันไว้แล้วครับ และงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราพองานเลี้ยงจบทุกคนก็กลับเข้านอน เตรียมข้าวของที่จะกลับในวันพรุ่งนี้
.
.
.
เช้าวันต่อมา….
เช้านี้เราต้องกลับกันแล้วครับ โรงเรียนเจ้าภาพเขาก็มีบูมลาครับ จากนั้นก็มีการแลกของกันกับพาร์ทเนอร์ ค่ายกับผมเราแลกเสื้อกีฬากันครับ ถือว่าเป็น 1 ในความทรงจำดีๆ ส่วนไอ้เต้อที่หายไปนานนั้นกลับมาพร้อมกับสีหน้าเศร้าๆ ที่ต้องจากกับแป้งที่เป็นพาร์ทเนอร์ของมัน ยอมมันเลยครับติดสาวจัดๆ
แล้วก็ถึงเวลาที่เราต้องจากกันจริงๆแล้วครับ เราสัญญาว่ามีเวลาจะนัดเจอกันที่กรุงเทพฯ น่าจะสะดวกต่อเราทั้งสองคนเพราะโรงเรียนสาขาของผมอยู่ปทุมธานีครับ แล้วค่ายก็อยู่ชลบุรี
