04:00
ตลาดสด
“แม่ครับผมมาแล้ว” ผมเอ่ยขึ้นทักหญิงวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่ต้องมาทุกวันแบบนี้ก็ได้นะลูก ช่วงนี้ยิ่งเรียนหนักอยู่”
“นี่ฟ้าแอบมาฟ้องแม่หรอครับเนี่ย” ผมงอแงแล้วเดินเข้าไปกอดแม่แบบที่ชอบทำ
“ฮ่าๆๆๆ ไปๆ ไปทำงานได้แล้ว” หลังจากนั้น เราสองคนแม่ลูกก็กลับมามาสนใจปลาทูตรงหน้า
“เอาไปให้ใครล่ะลูก ตั้งหลายเข่ง แม่เห็นเอากลับทุกวันเลย” แม่ถามขึ้นพร้อมกับยิ้มแฉ่งให้ผม
“ของพี่ข้างห้องน่ะครับ พอดีว่าวันนี้น้องของเขามาหา เลยว่าจะเอาไปเผื่อเจ้าเด็กนั่นด้วย”
“แหนะ ไม่ใช่เราแอบคิดอะไรกับพี่เขาน้า” แม่ยังคงชอบแซวผมอยู่เรื่อยเลยครับ ไม่รู้ว่าไปถูกใจอะไรพี่นิวเยียร์เข้า
“เปล่าครับ ผมก็ทำตัวเป็นคนดีให้สมกับชื่อที่แม่ตั้งให้ไงครับ”
“ฮ่าๆๆ พอแล้วไม่ต้องแก้ตัว หน้าแดงหมดแล้วนั่น” ว่าจบคนเป็นแม่ก็เดินออกไป
“แม่อ่า ชอบมาทิ้งระเบิดแล้วก็หนีผมอยู่เรื่อยเลย”
.
.
.
10:45
SUNLIGHT CONDO
“อ้าวพี่คนดี สวัสดีครับ” น้องสงกรานต์เปิดประตูมาเอ่ยทักผม ที่กำลังห้อยถุงปลาทูอยู่พอดี
“หวัดดีเจ้าเด็ก พี่เอาปลาทูแม่กลองของดีประจำตลาดมาให้” ผมบอกน้องมันอย่างขำขัน
“แหนะ แอบติดสินบนป่ะเนี่ย จะให้ช่วยจีบพี่นิวเยียร์ให้เหยออออออออ” น้องมันว่าขึ้นพร้อมกับยิ้มล้อเลียน
“มึงเลิกแซวคนดีได้แล้ว” พี่นิวเคลียร์เอ่ยปรามน้องตัวเอง แล้วหันมายิ้มขอบคุณผม “ขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับพี่นิวเยียร์”
“กินไรยัง เข้ามาก่อนสิ วันนี้กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะ” เขาเอ่ยชวนผม
“แหนะ มีชวนกินข้งกินข้าวว่ะ” สงกรานต์แซวผมขึ้นอีกครั้ง
“มึงเงียบไปกินดิ๊ กูจะคุยกับคนดี”
“อ่ะๆๆ ไม่แซวแล้วกะดะ มาเถอะนะครับพี่คนดี พี่ผมนี่อยากทำกับข้าวให้พี่กิน ใจจะขาดอยู่แล้ว” เมื่อปล่อยระเบิดลงใส่ผมได้สำเร็จน้องมันก็วิ่งหนีเข้าห้องไปเลย ทิ้งให้ผมอยู่กับพี่นิวเยียร์แค่สองคน
“ตกลงว่าไงครับ” เขาเอ่ยถามผมขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากที่ตะโกนใส่สงกรานต์เมื่อกี้
“งั้นมื้อนี้ ผมขอฝากท้องไว้ที่ห้องพี่ล่ะกันนะครับ”
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ พี่เขาก็อาสามาส่งผมที่มหาวิทยาลัย ด้วยเหตุผลที่ว่าเขามีสอนที่มอพอดี ซึ่งคลาสที่เขาจะเข้าสอนนั้นก็เป็นคลาสที่ผมจะเข้าเรียนในวันนี้ด้วย พอได้ยินแบบนั้นชิปเปอร์อย่างสงกรานต์ก็หูผึ่งเลยล่ะครับ น้องมันชงผมไม่หยุดเลย จนตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกไปหมดแล้ว ไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าแม่ผมมาเจอกันกับน้องมันแล้วจะเป็นยังไง
