นักเขียนพร่ำเพ้อ ฝันละเมอตัวร้าย : พรพระจันทร์

นิยายสั้นบู๊ แอ็คชั่น สงคราม (Action/ War) นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

บทที่ 2

“ก็ได้ ฉันจะเปลี่ยนบทให้” อ่า พูดออกไปแล้ว พูดออกไปจริง ๆ ฉันพูดออกไปทั้งที่ยังคิดไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าจะเปลี่ยนบทนิยายยังไง ตอนนี้สมองมันอื้ออึงไปหมด เรื่องราวที่เจอในตอนตีสองของวันนี้มันรวดเร็วและประเดประดังที่ยังประคองสติได้ไม่ให้เตลิดกรี๊ดแตกออกมาก็ถือว่าเก่งมากแล้ว

“ดี ดีมาก” คนตัวสูงกว่าฉันมากพูดขึ้นแล้วยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่ว่าจะดูมุมไหนมันก็ส่อถึงความร้ายกาจเหมือนมีแผนชั่วอยู่ในใจตลอดและนั่นก็ความผิดฉันเองแหละที่ปรุงแต่งให้ตัวละครตัวนี้มีหน้าตาที่หล่อร้ายจนคิดดีด้วยไม่ได้แบบนี้

“งั้นฉันจะไปหยิบกล่องยา นายรออยู่ตรงนี้” ฉันว่าอย่างเร็ว ๆ แล้วรีบก้าวเท้าฉับ ๆ ไปหยิบกล่องยาทันที เอาจริง ๆนะฉันไม่อยากอยู่มองหน้าไอ้คนเจ้าปัญหานั่นนาน อาจจะเพราะรู้สึกผิดก็ได้ฉันไม่คิดเลยว่าตัวละครที่แต่งขึ้นมาเล่น ๆ จะรู้สึกอะไรได้ขนาดนี้ ไม่สิ เรื่องความรู้สึกฉันเองก็ยังสองจิตสองใจคือมันจะเป็นไปได้ยังไงที่ตัวละครสมมุติจะมามีความคิดและความรู้สึกเอง

“หรือจริง ๆ แล้วหมอนั่นคือโจรที่แอบบุกเข้ามาทางหน้าต่าง มันอาจจะเข้ามาตอนที่โน้ตบุ๊คระเบิด”

“ไม่สิ โจรบ้าอะไรดูยังไงหมอนั้นก็คือซัลลอสจากนิยายที่เราเขียน หน้าถอดแบบมาจากความคิดและรูปวาดเลย”

ฉันเคยวาดรูปอิมเมจของตัวละคร มีรูปฟีบัส ลิโอร่าและซัลลอสซึ่งหน้าของซัลลอสที่ยืนเด่นอยู่ในห้องฉันเนี้ยเป็นโครงเดียวแบบเดียวกับที่ฉันวาดเป๊ะ ๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีมนุษย์ หน้าเหมือนจินตนาการของฉันขนาดนี้

คิดเพลินไปมาฉันก็เดินมาหยุดที่หน้าห้องของฉันแล้วพร้อมกล่องยาในมือ เอาว่ะ ยังไงซะ ถาม ๆไปให้รู้เรื่องก็จบ ฉันก็ตกปากรับคำไปแล้วว่าจะเปลี่ยนบทให้ยังไงฉันก็มีข้อแลกเปลี่ยนสำหรับคำถามและคำตอบ สู้เว้ย จันทร์เจ้า!

“เอ่อ คือ มานั่งที่เตียงสิจะทำแผลให้” ฉันว่าพร้อมทั้งไปนั่งที่เตียง สายตาก็เหลือบไปเห็นโน้ตบุ๊คที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงปลายเตียง โชคยังดีที่โน้ตบุ๊คไม่ได้พังเสียหายซึ่งนั่นก็แปลว่าโน้ตบุ๊คไม่ได้ระเบิดสินะ

“เจ้าเป็นหมอรึไง”

“แค่ทำแผลปากกาปักตื้น ๆ เป็นฉันก็ทำได้” ฉันแบมือออกเป็นสัญญาณว่าให้อีกฝ่ายส่งมือมาจะได้ทำแผลให้แต่ไอ้ตัวร้ายตรงหน้าก็ยังทำหน้ามึน ขมวดคิ้วอยู่อย่างนั้นจนเป็นฉันเองที่ต้องเอือมมือไปคว้ามา

“อันดับแรกก็ต้องเช็ดเลือดออกให้หมด” ฉันบรรจงเทน้ำเปล่าสะอาดลงบนผ้าขาวให้ชุ่มก่อนนำมาเช็ดรอบ ๆ มือที่เลอะเลือดของคนตรงหน้า

“…”

“โอเค ต่อมาก็ทาแอลกอฮอล์ล้างแผล”