นกซาตาน : ตรีเนตร

นิยายสั้นสยองขวัญ (Horror/ Chiller)

เสียงหอนของมันในครั้งนี้จับจิตจับใจอย่างบอกไม่ถูกมานีเกิดอาการหนาวสั่นจนต้องรีบคลี่ผ้าห่มขึ้น คลุมร่างโดยเร็ว เหตุการณ์อันน่าตื่นเต้นซึ่งได้ผ่านมาเมื่อครู่นี้ ก็เนื่องจากเสียงเห่าหอนของสุนัขนี่แหละ และบัดนี้มันก็เริ่มหอนขึ้นมาอีกเป็นระยะ

“หรือว่า…อรสา….พี่สาวซึ่งตายไปแล้วยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวบริเวณหน้าบ้าน”

….เมื่อนึกเช่นนี้ก็เล่นเอาขนลุกชันไปหมดทั้งตัวใบหน้าซีดขาวจนแทบจะปราศจากเลือด สายตาของมานี่เหลียวกวาดไปรอบ ๆ ห้องอย่างหวาดระแวงและด้วยความเกรงกลัวจะได้พบกับสิ่งที่พบมาแล้วเมื่อครูใหญ่มานี้อีก แต่ก็หาได้ปรากฎวี่แววหรือความผิดแปลกอย่างใดไม่?

เสียงหมาหอนยังคงดำเนินต่อไปอีกพักใหญ่ ๆ เสียงของมันก็เงียบสงบลงและขาดหายไป

ในทันใดนั้นอง ม่านตาของมานีก็ต้องเบิกกว้างขึ้นด้วยความตื่นเต้นเมื่อมองเห็นสิ่งหนึ่งเกาะอยู่บนขื่อในห้องและมีอาการเคลื่อนไหวไปมาอย่างชวนให้ผิดสังเกต เธอจึงรีบตลบมุ้งขึ้นและโผล่หน้าออกไปดูภาพที่เห็นทำให้เลือดในกายเย็นเฉียบไปทั่วทั้งตัว เพราะว่า…บนขี่อภายในห้องเจ้านกที่ใคร ๆ พากันทั้งเกลียดและกลัวส่งเสียงร้อง “แซ็กๆ”

เมื่อครู่นี้แทนที่มันจะมาเกาะอยู่บนหลังคาความหวั่นเกรงของมานี มันกลับเข้ามาเกาะอยู่บนชื่อภายในห้องอย่างแปลกประหลาดที่สุด

“มันเข้ามาได้อย่างไร…ในเมื่อประตูหน้าต่างทุกบานก็ปิดสนิทหมดมันสามารถเล็ดลอดเข้ามาได้อย่างไรหรือ?”

มานี่บ่นพึมพรำในใจด้วยความตกใจจึงตัดสินใจร้องตะโกนสุดเสียง

“พ่อช่วยหนูด้วย”

พร้อมกับเสียงร้องของมานีกังวานก้องขึ้น แซ็กๆๆๆ ก็ประสานเสียงขึ้นมาอย่างกึกก้อง แล้วเจ้านกผีก็อันตรธานหายวับไป อย่างแปลกประหลาดที่สุด

“มีอะไรลูก…เปิดประตู…มานีเปิดประตูสิ…”

กว่าสติสัมปชัญญะของมานีจะกลับคืนมาและออกไปเปิดประตูให้พ่อได้ก็เสียเวลาตั้งนาน… ฟอบุญมีถลันพรวดเข้ามาในห้องพร้อมด้วยปืนลูกซอง อาวุธคู่มือของแกพร้อมกับถามลูกสาวอย่างตกใจ

“มีอะไรเกิดขึ้นหรือลูก?”

“นกผี..นกผีจ๊ะพ่อมันเข้ามาเกาะอยู่บนขื่อในห้องไม่รู้มันไปใหน?”

“นกผี! อะไรวะนกผี เกิดมาข้ายังไม่เคยได้ยินใครพูดเลย” ลุงบุญ

มีทวนคำอย่างงุนงงแต่ใจคออดจะเต้นระทึกไม่ได้

“นกแสกยังไงล่ะพ่อ…มันร้องเสียงดังลั่นบ้านเลยไม่ได้ยินหรือ?”