“แล้วเขากลับไม่ติดต่อฉันอีกเลย”
เรื่องทั้งหมดมันน่าเจ็บใจมาก ฉันเริ่มโมโหแล้ว เริ่มโยนเข้าของในห้อง ฉันโยนกองหนังสืออกจากโต๊ะผลักเก้าอี้จนล้มแล้วโยนหมอนไปทางตู้เสื้อผ้าแล้วมันไปโดนกล่องรองเท้าแล้วหล่นลงพื้น
ทุกอย่างยุ่งไปหมดแต่ฉันไม่แคร์ แล้วด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า ฉันก็ล้มไปบนเตียง แล้วก็มองไปรอบ ๆ ทันใดนั้นฉันสังเกตได้ว่าบางอย่างเล็ก ๆอยู่บนกล่องรองเท้าตกลงมา
มันคือกล้องวิดีโอเล็ก ๆ ซึ่งมันไม่ควรอยู่ตรงนั้น ฉันเหนื่อยกว่าที่จะเดินไปดูใกล้ ๆ ดังนั้นฉันเลยนอนนิ่ง ๆ เฉย ๆ แล้วคิดถึงทุกเรื่องที่เกิดขึ้น
“ฉันเกือบที่จะหลับไป”
แล้วจู่ ๆ ความคิดแปลกๆก็เกิดขึ้นมา หรือพ่อแม่จะติดตั้งไว้เพื่อที่จะส่องฉันกันนะ หลังจากนั้นฉันก็หลับไป
ตอนเช้าพ่อกับแม่ก็ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้าเลย ฉันจึงตัดสินใจเงียบไว้ก่อน แต่ความคิดเกี่ยวกับกล้องยังติดอยู่ในหัวฉัน
เมื่อถึงจุดหนึ่งฉันก็เลยตัดสินใจเช็คดูว่ากำลังจับตาดูอยู่จริง ๆอยู่รึป่าว ก็นะ ฉันแค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้นแหละ
ฉันจงใจแอบเอาบุหรี่มาจากพ่อแล้วฉันก็เข้าไปในห้องตัวเอง ฉันแกล้งเอามันออกมาจากกระเป๋าแล้วแอบเอาไว้ใต้เตียง สำหรับฉันมันเป็นแค่การเล่นสนุก
“แต่คิดดูสิฉันตกใจขนาดไหน”
