“มายอยู่คนเดียว พ่อกับแม่มายเสียแล้ว” มายอธิบายต่อ
“บ้านมายอยู่สิงห์บุรี จังหวัดเล็กๆ ไม่ไกลมาก”
“ก็ได้ แต่เราคงรบกวนไม่นาน ไม่อยากให้ใครมองมายไม่ดีที่ มามีเพื่อนแบบน้ำ” เรารีบออกตัวก่อนเลย
“น้ำ งานที่น้ำทำที่เกาหลี มีใครที่สิงห์บุรีรู้หรือก็เปล่า มีใครรู้จักน้ำหรือก็ไม่นี่ เพื่อนมายมาจากต่างจังหวัดมานอนบ้านมายออกบ่อยไป คิดมากไปได้” มายบอกให้เราสบายใจ
แล้วเราก็ตกลงมาพักที่บ้านมาย และตอนนี้เราเริ่มชอบที่นี่ มีแม่น้ำ คนไม่มาก ไม่มีใครรู้จัก และมีเพื่อนที่ดีแบบมาย เราตัดสินใจขอแบ่งเช่าบ้านมายเพราะบ้านมายมีสามห้องนอน สามห้องน้ำ เราขอเช่าเพื่อที่จะอยู่อย่างสบายใจทั้งสองฝ่ายเพราะเราเองยังหาที่ดินที่จะซื้อปลูกบ้านไม่ได้ ยังไม่ตัดสินใจ ขอกลับไปหาน้าสาว ไปดูแม่ก่อนแล้วค่อยคิดอีกทีว่าจะเอายังไงต่อ ส่วนเรื่องมายเรารู้แล้วว่ามายชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่เรายังไม่สามารถลืมว่าเคยเป็นใคร เคยทำอะไรมา เคยผ่านอะไรมาขออยู่แบบเพื่อนต่อไปก่อน อนาคตค่อยว่ากันอีกที่
ที่ตัดสินใจออกมาเขียนให้ทุกคนได้อ่านเพราะต้องการเตือนว่าการที่เราจะไปทำงานต่างประเทศนั้นมันไม่ได้สวยหรูดูดีแบบที่นายหน้าหาคนมันบอกเราหรอกสุดท้ายพอเราจ่ายค่าแทคมันหมด มันไม่มีรายได้กับเรามันก็ทิ้งเราอยู่ดีไม่มีใครดูแลเราอย่างที่พูดหรอก
แล้วอีกอย่าง การที่เราไปทำงานแบบนี้อย่าหวังหาสามีเกาหลีนะคะถ้าเค้าเอาไปก็ไม่ให้เกียรติเราหรอกเพราะเค้าเอาเราออกจากสถานที่แบบนั้นมันยากที่จะเจอคนดีจริงๆ และที่เขียนลงรายระเอียดรายได้ไม่ได้อยากให้คนที่อ่านอยากไปนะคะ แค่อยากบอกว่ากว่าจะมีเงินขนาดนี้มันแลกมาจากร่างกาย ศักดิ์ศรี น้ำตา และตราบาปไปตลอดชีวิต มันไม่คุ้มเลยจริงๆ
หากย้อนเวลาไปได้จะไม่ขอก้าวเดินออกจากอ้อมอกประเทศไทยแน่นอน ถึงเงินน้อยแต่เราเลือกรักษาศักดิ์ศรีเราได้เลือกที่จะทำ หรือไม่ทำได้ แต่ที่เกาหลีเราไม่มีทางเลือกมีแต่เค้าเลือกให้เรา
ปล. สุดท้ายอยากขอโทษทุกคนจริงๆที่เป็นส่วนทำให้ชาวต่างชาติมองผู้หญิงไทยไม่ดี ไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนเรา ไม่อยากให้ใครโดนเหมือนเรา ขอโทษจริงๆที่ทำตามคำพูดไม่ได้ ส่วนเรื่องของน้ำกับมายจะเป็นยังไงต่อจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ทุกอย่างต้องการเวลาและเวลาจะนำพาทุกอย่างมาหาเรา
กราบขอโทษจากใจจริง
มิรา ( Mira )
