ณ หอพักแห่งหนึ่ง
“สวัสดีครับคุณแม่”
“สวัสดีค่ะ”
“ไม่ทราบคุณแม่น้องอะไรครับ”
“คุณแม่ของน้องกานค่ะ”
“งั้นเชิญน้องกานไปรายงานตัวก่อนนะครับ เพื่อที่จะของรับกุญแจห้องพัก”
“ได้ค่ะ” ฉันรีบเดินเข้าไปรายงาน และลงชื่อพร้อมกับรับกุญแจห้อง 811 คือห้องอยู่ที่ชั้น 8 ชั้นบนสุดและอยู่ห้องที่ 11 จากนั้นฉันก็เดินมาหาแม่ แต่สักพักฝนกับพ่อของฝนก็มา และส้มกับแม่ของฝนก็ตามมาเหมือนกัน ฉันเลยบอกให้ ฝนกับส้มไปรายงานตัว พร้อมบอกให้พวกมันมาอยู่ที่ห้อง 811 กับฉัน
“งั้นพวกแม่ขอตัวกลับก่อนนะ ดูแลตัวเองดีๆ นะเด็ก”
“ค่ะ” พวกฉันกลัวพร้อมกัน
.
.
.
จากนั้นพวกเราก็ต่างพากันขนของไปในห้อง หอพักแห่งนี้มีลิฟต์นะ ฉันกับเพื่อนขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกัน
“มึงจะนอนไหน” ฝนเอ่ยถาม
“กูขอนอนพื้น เพราะกูนอนดิ้น พวกมึงสองตัวนอนข้างบนเลย กูขอเป็นนางฟ้าผู้เสียสละให้พวกมึงเอง” ส้มได้ตอบกลับ
“แหม๋…มึงนี่คนดีจริงๆ เลยนะกูขอคาระวะ” ฉันเอ่ยพร้อมกับก้มหัวให้ส้ม
“555555 มึงไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้” ส้มเอ่ย
ติ๊ง!
เสียงสัญญาณลิฟต์เตือน เพราะถึงชั้นที่เรากดแล้ว นั่นคือชั่น 8 นั่นเอง ลักษณะหอพักที่มีห้องเดียวและเป็นระเบียงทางเดิน ไม่ใช่หอพักที่มีห้องหันหน้าเข้าหากัน ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องที่มีโครงสร้างเหมือนกันตั้งแต่ชั้น 1 จนถึงชั้น 8 ฉันกับเพื่อนก็เลยเข้าห้อง และเก็บของเปิดแอร์นอนพักผ่อนแบบสบายใจ
.
.
.
ตอนเย็น
“ตื่นได้แล้วพวกมึง นี่ 6 โมงเย็นแล้ว นอนไรกันนักหนา” ฉันได้ปลุกเพื่อนๆของฉันให้ตื่น
“ขอนอนต่ออีกสักหน่อยได้ไหม กูง่วง” ส้มตอบ
“ไม่ได้ โบราณเขาบอกว่าไม่ให้นอนหัวค่ำแบบนี้ ตื่นๆ”
“เออ….ตื่นก็ได้วะ” ส้มได้ตอบ
“อีฝน ตื่นๆๆ” ฉันไปปลุกส้มที่นอนอยู่ข้างๆต่อ
“มึงนี่วุ่นวายจริงๆ เลยอีกาน” ส้มได้ตอบ
“อีนี่ กูอุตส่าห์หวังดี งั้นมึงนอนอยู่ที่ห้องคนเดียวเลยนะ”
“ไม่เอา กูตื่นแล้วก็ได้”
เมื่อพวกเราตื่น จากนั้นพวกเราก็ลงไปหาอะไรกิน หน้าหอของฉันติดถนน และมีร้านอาหารตั้งเต็มริมทาง และก็มีร้านส้มต้ม ที่มีคนเข้าเยอะมาก ฉันกับเพื่อนเลยชวนกันไปกิน
“กินส้มตำกันไหม วันนี้” ฉันได้ถามเพื่อนๆของฉัน
“กินดิ กูก็อยากกิน ไปไหนขาดส้มตำนี่ ไม่ได้เลยนะ” ส้มได้ตอบ
เมื่อพวกเราซื้อส้มตำ มากินบนห้องแล้ว จากนั้นก็พากันอาบน้ำ และเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เป็นวันแรกในการเริ่มเรียน
