จดหมายเชื่อมรัก  : Alert36

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

“เหมือนว่าคนส่งเขาจะยังเป็นห่วงคนในบ้านหลังนั้น ก่อนจะป่วยตายก็เลยยังเขียนทิ้งไว้ให้หายคิดถึง ลูกไปส่งจดหมายก็คอยคุยกับเขาบ้าง อย่างที่พ่อเคยบอกนั่นล่ะ สงสารเขา”

“ผมทำตามที่พ่อบอกไปหมดแล้ว ทั้งชวนคุย ทั้งกดออดเรียกให้มารับเอง”

‘มากกว่านั้นก็ชวนออกไปข้างนอก ไม่ให้อยู่แต่ในบ้าน จนคนที่มีเรื่องเศร้าตลอดเวลาดูสดใสขึ้นมาบ้าง’ เข็มทิศยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ เพราะจดหมายนั่นทำร้ายเขาชัดๆ
.
.
.

เข็มทิศออกมาส่งจดหมายจนครบหมด ยกเว้นที่บ้านหลังนี้ เขาจอดรถมอเตอร์ไซค์ก่อนถึงหน้าบ้านปริ๊นซ์ คิ้วขมวดกันจ้องมองจดหมายในมืออยู่นาน

แปะ…

น้ำหยดลงมาจากฟากฟ้าจนเริ่มเทลงมาหนัก ชายหนุ่มรีบเก็บจดหมายที่เปียกทันที เขาลงจากรถแล้วรีบกดออดเรียกเจ้าของบ้าน แต่กดเรียกกี่ทีก็ไม่มีการตอบรับ เข็มทิศมองซ้ายขวาว่าจะทำยังไงดี ชะเง้อมองเผื่ออีกคนอาจจะหลับ แต่เหมือนจะหลับจริงๆ เห็นร่างชายหนุ่มนอนอยู่ที่ประตูกระจกใสอยู่

เข็มทิศตกใจจึงรีบหาทางเข้าบ้าน สุดท้ายก็ต้องตัดสินใจปีนรั้วเข้าบ้านไป ถึงจะทุลักทุเลและใช้เวลาอยู่นานจนต้องเจ็บตัวเพราะยอมตกจากที่สูง แต่ก็พอทนไหว

“เฮ้ยปริ๊นซ์! ได้ยินผมมั้ย” เข็มทิศเขย่าตัวของปริ๊นซ์แรงๆ หลังจากที่พยายามเข้าบ้านมาจนได้ เขาหากุญแจรถยนต์ของปริ๊นซ์ พอเจอก็รีบอุ้มร่างเล็กไปที่รถ แล้วไปเปิดประตูบ้าน ก่อนจะถือวิสาเข้าไปที่นั่งคนขับแล้วขับรถออกไปโรงพยาบาล
.
.
.

เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง หลังจากที่ถึงมือหมอจนรู้ว่าปลอดภัย เข็มทิศก็ไม่ทำอะไรอีกเลยนอกจาก…รอ

“ถ้าฟื้นแล้วก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ คนไข้พักผ่อนน้อยเลยเป็นลม ยังไงก็ให้กินข้าวตรงเวลา พักผ่อนเยอะๆ ด้วยนะ”  คุณหมอเข้ามาดูอาการแล้วพูดคุยกับเข็มทิศ ชายหนุ่มโค้งตัวเล็กน้อย กล่าวขอบคุณ
.
.
.
จนกระทั่งชายร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัว จึงรีบเดินไปที่เตียง

“อย่าเพิ่งขยับตัวเลยดีกว่านะ” เข็มทิศพยุงร่างที่พยายามจะลุกขึ้นนั่ง เขารู้สึกโลกหมุนพยายามนึกอะไรบางอย่าง

“เข็มทิศ นาย…วันนี้วันอาทิตย์นี่! จดหมายล่ะ! จดหมาย!!”

“นี่คุณยังจะห่วงจดหมายอีกงั้นเหรอ ผมทิ้งไปแล้ว”

“ฮะ! นายทำแบบนั้นทำไม”

“คุณเลิกยึดติดกับมันได้แล้ว!”

“ไม่! มันต้องมีเนื้อหามากกว่านั้น เขาจะต้องบอกขอโทษหรือไม่ก็มีเรื่องราวมากกว่านั้นแน่ๆ เอามาเดี๋ยวนี้เลยนะ นายไม่ทิ้งมันหรอก” เข็มทิศเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว ไม่ชอบที่เขาพยายามปกป้องมันเลยจริงๆ

“เลิกโลกสวยซะที!”

“นายจะเข้าใจอะไร!”