คู่หูที่รัก : มะลิ

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

“หิวไหม” ฉันถามเปลี่ยนเรื่อง เขาได้ฟังก็หัวเราะขึ้นมาเล็กๆและพูดว่า

“ผมนึกว่าหมวดจะพูดอะไรซึ้งๆกลับมา แต่หมวดกลับถามผมว่าหิวไหมนี่นะ” เขาพูดพลางหัวเราะ

สักพักคุณหมอก็เดินเข้ามาในห้องและพูดว่า คุณต้องนอนพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกสักหน่อยนะครับ แล้วค่อยกลับไปทำงาน

“ให้ผมอยู่โรงพยาบาลคนเดียวหลายๆ วันผมก็เหงาแย่นะสิครับ” เข้มพูดพร้อมมองมาที่ฉัน

“ก็ให้แฟนคุณอยู่เป็นเพื่อนสิครับ” หมอพูดพลางมองฉันเช่นกัน

“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ใช่แฟนเขาฉันเป็นคู่หูเขาค่ะ ฉันเป็นตำรวจ” ฉันรีบปฏิเสธหมอไปทันที

คุณจบหมอก็เดินออกไป และทิ้งให้ฉันอยู่กับเข้มแค่สองต่อสอง ตอนแรกสถานการณ์ไม่ได้อึดอัดอย่างนี้นะคะ แต่พอคุณหมอมาหาว่าฉันเป็นแฟนเขา มันทำให้ฉันรู้สึกเขิน บวกกับสิ่งที่เข้มพูดกับฉันก่อนหน้านี้ ยิ่งทำให้ฉันใจเต้นแรงเข้าไปใหญ่

“เดี๋ยวฉันขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะ” ฉันรีบขอตัวออกมาข้างนอกทันที

“ทำไม หมวดเขินผมหรอ” เข้มพูด

“เขินบ้าอะไรหละ ฉันแค่อึดอัดที่อยู่ในห้องนี้นานๆ เลยอยากออกไปสูดอากาศสักหน่อย” ฉันรีบบอกเขาไป

“เอาเถอะครับ รีบไปรีบมานะครับอย่าให้ผมอยู่คนเดียวนานๆ ผมเหงา” เขาพูดพลางส่งยิ้มมาที่ฉัน ตอนนั้นฉันรีบเดินออกมาจากห้องของเขาทันที
.
.
.

หลังจากนั้นเข้มก็พักฟื้นตัวอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกหลายวันโดย ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่นี่ ฉันก็เริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กับเข้ม ทั้งที่เมื่อก่อนเราก็ทำงานด้วยกันมาสักพักแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรจนมาวันนี้

“ผมรู้สึกคันหัวจัง ผมอยากสระผมสักหน่อย ไม่ได้สระมาหลายวันแล้ว” เข้มบอกฉัน

“นายก็ไปสระสิ มาบอกฉันทำไมเล่า” ฉันพูด

“ก็ผมเจ็บแขน เพราะรับกระสุนแทนหมวดไง เลยยกแขนไม่ขึ้น” เขาพูดพลางทำหน้าเหมือนจะทวงบุญคุณฉัน

“เเล้วนายจะให้ฉันช่วยนายยังไง” ฉันถามเขาไปด้วยความสงสัย

“หมวดสระผมให้หน่อยละกันนะ” เขาพูดพร้อมทำหน้าอ้อนฉัน

“ก็ได้ แต่ที่ฉันยอมทำให้เพราะนายช่วยฉันไว้หรอกนะ” ฉันพูดจบก็ค่อยๆ พยุงตัวเขาเดินไปที่ห้องน้ำ