เช้าวันอาทิตย์เป็นวันที่ออมจะต้องกลับแล้วและออมจะต้องกลับแต่เช้าเพราะว่าออมจะกลับไปให้ทันทำงานในตอนบ่าย ก็จะกลับนั้นออมได้ทิ้งเงินที่จะต้องให้ยายในทุกอาทิตย์
“นี่จ้ะยาย เงินของอาทิตย์นี้ ยายเก็บไว้ใช้นะ อย่าเอาไปเล่นการพนันซะหมดล่ะยาย ออมกลับก่อนนะยาย ” ทันทีที่ออมพูดจบออมก็ยกมือไหว้อำลายาย
“เอ้อ เดินทางปลอดภัยล่ะหลานเอ้ย” ยายพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหัวหลานด้วยความรัก
.
.
.
สามชั่วโมงต่อมาออมก็ได้เดินทางกลับมาถึงที่พักแล้วเธอจึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้เตรียมตัวไปทำงาน เมื่อออมเดินทางไปถึงที่ทำงานก็ได้เข้าไปทักทายเพื่อนที่ทำงานรวมถึงเบลด้วย
“สวัสดีค่ะทุกคน ออมมาแล้วค่ะ นี่เบลเป็นไงบ้าง”
“อ้าวกลับมานานยังล่ะออมมากินน้ำกินท่าก่อนนะ ฉันน่ะสบายดีจ่ะ” เบลตอบ
.
.
.
เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเวลาเลิกงานทั้งสองก็เตรียมตัวกลับห้องและก่อนถึงห้องพวกเธอก็จะแวะซื้อกับข้าวเช่นเคย หลังจากที่กินข้าวเสร็จออมก็ได้บอกกับเบลว่า
“นี่เบลฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะวันนี้รู้สึกว่าเพลียๆน่ะเลยว่าจะนอนไวน่ะ”
“โอเคจ่ะออม”
.
.
.
เช้าวันจันทร์เบลก็ได้ตื่นมาโดยปกติ เมื่อเบลเธอเห็นว่าออมยังไม่ตื่นเลยปลุกเธอแต่เมื่อเบลจับตัวออมนั้นก็ต้องตกใจเพราะตัวของออมนั้นร้อนมาก
“นี่เธอเป็นไข้หรอเนี่ยออม”
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอกเบล” ออมพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ไม่ไหว
“นี่วันนี้เธอหยุดเรียนแล้วพักผ่อนอยู่ที่ห้องนี่แหะนะเดี๋ยวจะลาอาจารย์ให้เองส่วนเรื่องเรียนเดี๋ยวฉันบันทึกวิดีโอมาให้เธอดู ส่วนยาฉันวางไว้ตรงนี้นะวางไว้คู่กับโจ๊กซองและน้ำร้อนข้างหัวเตียงนะออม” เบลพูด
“โอเคจ่ะเบล”
.
.
.
เมื่อเบลไปเรียนแล้วออมก็ได้กินข้าวกินยาและนอนพักผ่อนอยู่สักพักหนึ่ง เมื่อเธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นเธอจึงเตรียมตัวเพื่อที่จะไปทำงาน เพราะเธอคิดว่าถึงตัวจะไม่ได้ไปเรียนแต่ได้ไปทำงานก็ยังดีกว่านอนอยู่เฉยๆเพราะอาการก็เริ่มดีขึ้นแล้ว เธอจึงส่งข้อความไปบอกกับเบลว่าตนนั้นจะไปทำงานล่วงหน้าเบล
.
.
.
ในระหว่างที่เธอกำลังเดินออกไปที่หน้าซอยเพื่อที่จะขึ้นรถไปทำงานแต่ในตอนนั้นจู่ๆออมเธอก็รู้สึกเวียนหัวและหน้ามืดขึ้นมาเธอจึงล้มหมดสติอยู่ที่ข้างทาง ชาวบ้านที่อยู่บริเวณนั้นเมื่อเห็นว่าเธอล้มลงจึงรีบเข้าไปช่วยเธอและพาตัวเธอส่งโรงพยาบาลในทันที
