ตอนนั้นเองที่ฉันก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังฉันบอกเขาไปว่าฉันชอบเขาจนไปต้องถามวิธีจากมัดใจเขาจากหมอดูโดยหมอดูบอกว่าต้องใส่เสื้อสีชมพูมาหาเขา ทำขนมให้เขาและเอายันต์ใส่ไว้ในถุงด้วย เล่าจบเขาก็ได้หัวเราะขึ้นมาดังลั่น
“ผมคิดไว้แล้วเชียวว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้”
“นี่คุณรู้เรื่องนานแค่ไหนแล้วคะ” ฉันถามเขาไป
“ผมรู้ตั้งแต่ที่คุณมาหาผมบ่อยๆด้วยชุดสีชมพูแล้วหละครับ ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีๆกับคุณเหมือนกัน ผมเลยขอไลน์คุณไงละ” เขาพูดพร้อมส่งยิ้ม
“คุณรู้แล้วทำไมตอนนั้นยังทำเหมือนไม่รู้อีกหละค่ะ” ฉันถามเขาไปเพราะเริ่มโมโห
“อย่าเพิ่งโมโหสิครับ ก็ตอนนั้นผมคิดว่าที่คุณทำมันน่ารักดี เลยไม่ได้บอกคุณไป เพราะอยากเห็นคุณทำแบบนั้นต่อไปเรื่อยๆ”
“ฉันไม่รู้เลยนะคะเนี่ย” ฉันพูด
“ตอนนั้นผมยังมีแฟนอยู่เลยไม่ได้สานต่ออะไรกับคุณมากไปกว่าเพื่อน แต่พอตอนนี้ที่ผมต้องมาเป็นโสดเพราะแฟนผมนอกใจ ผมคิดว่าผมพร้อมแล้วละครับ” เขาพูด
“พร้อมอะไรหรอค่ะ” ฉันถามเขากลับไป
“ก็พร้อมที่จะเริ่มความสัมพันธ์กับผู้หญิงสายมูที่ทำให้ผมตกหลุมรักไงละครับ” ฟังเขาพูดจบ ฉันเขินจนตัวบิดเป็นเกลียวและหน้าแม่หมอขวัญใจก็ลอยขึ้นมาในหัวฉันทันที
หลังจากวันนั้นที่ฉันและเขาก็ได้เริ่มคบหาดูใจกัน ความรักของเรามันชั่งลงตัวและมีความสุขมาก และจะบอกว่าฉันก็ไม่ได้ลืมที่จะไปขอบคุณแม่หมอขวัญใจนะคะ โดยเมื่อฉันไปพบแม่หมอ เธอก็ได้บอกกับฉันว่าการดูดวงก็เป็นแค่ทางเลือกที่ทำให้เราสบายใจเท่านั้นเพราะคนเราถ้ามันจะคู่กันสะอย่างไม่ต้องทำอะไรมันก็ได้คู่กันอยู่ดี
