ฉันได้ฟังแต่ก็ไม่รู้จะตอบเขาว่าอย่างไร เพราะจะบอกว่าฉันคือเงือกที่หนีขึ้นฝั่งมาก็ไม่ได้ ฉันเลยก้มหน้าและเลือกที่จะไม่ตอบอะไรไป
“เธอไม่อยากพูดตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าคืนนี้นอนที่นี่ก่อนเถอะ แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปไหนก็แล้วแต่เธอ แต่ตอนนี้มันมืดค่ำแล้ว มันจะอันตราย”
เขาพูดจบก็เดินไปหยิบหมอนและผ้าห่มมาให้ฉัน เขาให้ฉันนอนที่โซฟา แล้วเขาก็เดินเข้าห้องไป ฉันเดินมานั่งที่ที่เขาจัดไว้ให้และ กำลังคิดว่าฉันจะอยู่บนพื้นดินนี่ต่อไปหรือกับทะเลบ้านฉันดี และฉันก็ได้ความคิดว่า ฉันจะลองอยู่บนฝั่งต่ออีกสักหน่อยเพราะไหนๆฉันก็ขึ้นมาไกลถึงนี่แล้ว และนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ขึ้นมาบนฝั่ง คืนนั้นฉันหลับไปบนโซฟาที่แอริคจัดไว้ให้ และก็ตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นอะไรหอมๆอย่างที่ฉันไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อน
“ตื่นแล้วหรอ” แอริคถามฉัน
ฉันส่งยิ้มให้เขาแทนที่จะพูด
“มาสิ ฉันเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เธอแล้ว มากินก่อนไปนะ” เขาพูด
ฉันได้ฟังก็เดินไปที่โต๊ะและกินอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้จนหมด
“เอาหละ เดี่ยวฉันต้องออกไปขายปลาที่ต่างหมู่บ้านแล้ว เธอกินเสร็จพร้อมจะออกไปตอนไหนก็แล้วแต่เธอละกันนะ” เขาพูดจบก็เดินออกไป
เมื่อเขาเดินออกไปได้สักพัก ฉันจึงค่อยๆเดินออกมา ฉันค่อยๆเดินไปสำรวจหมู่บ้านอีกรอบ แต่รอบนี้ดูเหมือนจะดีกว่ารอบที่แล้วหน่อย ฉันเดินไปเรื่อยๆจนไปเจอกับ อาคารไม้หลังใหญ่ที่มีการตกแต่งได้อย่างสวยงาม จนทำให้ฉันไม่พลาดที่จะเดินเข้าไปดูเสียหน่อย
และเมื่อฉันได้เดินเข้ามาในตัวอาคาร กลับไม่มีใครอยู่เลย มีแต่ห้องว่างเปล่า ฉันเดินสำรวจห้องต่างๆได้ไม่นาน ก็มีผู้ชายร่างใหญ่ 3 คนเดินออกมา แล้วจับตัวฉันไว้ ฉันตกใจและพยายามร้องขอความช่วยเหลือ
“นี่ แม่สาวน้อยเธอจะร้องโวยวายไปทำไมกัน เธอเข้ามาที่นี้ก็เพื่อจะมาเป็นหญิงขายบริการไม่ใช่หรือ” เขาถามฉันพร้อมหัวเราะ
“ไม่ใช่นะ ฉันเห็นว่าห้องนี่มันสวยดีเลยแค่เดินเข้ามาดูเฉยๆ” ฉันตอบและพยายามอ้อนวอนให้เขาปล่อยฉันไป
“ที่แห่งนี้เข้ามาแล้วออกไปเฉยๆไม่ได้หรอก มานี่สิคนสวยฉันจะพาเธอไปเอง” เขาพูดจบก็พยายามดึงฉันไปในห้องที่อยู่ลึกเข้าไปในตัวอาคาร
ตอนนั้นฉันกลัวและตกใจมากพยายามร้องขอความช่วยเหลือสุดแรงที่ฉันมี ไม่นานก็มีชายคนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาต่อยและเตะ พวกที่จับฉันไว้ ฉันพยายามดูว่าเขาคนนั้นเป็นใคร นั้นแอริคหนิ
ใช่แล้วแอริค เขาเข้ามาช่วยฉันไว้ เขารีบดึงตัวฉันวิ่งออกไป ฉันและเขาวิ่งหนีกันสุดขีด และออกมาไกลจนพวกนั้นตามไม่ทัน
“นี่เธอโง่หรือบ้ากันแน่ที่เข้าไปที่นั่น เธอไม่รู้หรือว่าที่นั่นมีไว้ทำอะไร” เขาถามฉันด้วยท่าทีที่โกรธ
ฉันนิ่งเพราะกำลังตกใจและช็อคอยู่กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ฉันร้องไห้โฮออกมาสุดเสียง จนทำให้ความโกรธของแอริคที่มีก่อนหน้าหายไป และรีบเข้ามาปลอบฉันโดยเร็ว
