คนข้างห้อง : พลัชพา

นิยายสั้นแนวเขย่าขวัญและระทึกขวัญ (Thriller)

เมื่อเดินมาถึงชั้นห้า เสียงแปลกประหลาดคล้ายคนกำลังลากอะไรบางอย่างอยู่ก็ดังขึ้นมา พิ้งค์หันซ้ายหันขวาเพื่อหาต้นตอของเสียง แต่ที่ชั้นห้านี้ดูเหมือนจะไม่มีใครมาเช่าอยู่เลย

แล้วเสียงนี้มาจากไหนกัน…

พิ้งค์เดินขึ้นบันไดต่อไปเรื่อยๆ เขาเลิกให้ความสนใจกับเสียงที่ได้ยิน และเมื่อเดินมาถึงชั้นหกซึ่งเป็นชั้นบนสุดนั้นเขาก็ต้องพบกับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังลากถุงดำใบใหญ่ออกมาจากห้อง ซึ่งห้องของคนผู้นั้นอยู่ข้างๆห้องของพิ้งค์เสียด้วย

พิ้งค์ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรไปให้แต่กลับได้รับเพียงความเฉยชากลับมา เมื่อพิ้งค์กำลังจะเดินผ่านห้องนั้นเพื่อไปยังห้องของตนที่อยู่ริมสุด ผู้หญิงคนนั้นก็รีบปิดประตูทันทีราวกับกลัวว่าเธอจะรู้เห็นอะไรด้านใน พิ้งค์ที่ไม่ใคร่รู้เรื่องคนอื่นนักก็ไม่ได้ให้ความสนใจ เธอเพียงแค่เดินผ่านและเข้ามาภายในห้องของตน

.
.
.

มื้อเย็นของพิ้งค์จบลงหลังจากที่เธอทานข้าวกะเพราหมูกรอบที่ซื้อมาจนหมด พิ้งค์จัดการเก็บกวาดแล้วจึงไปอาบน้ำ สายน้ำจากฝักบัวทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันตา พิ้งค์เทแชมพูใส่ฝ่ามือก่อนจะชโลมลงบนศีรษะ

กุสะลา ธัมมา อะกุสะลา ธัมมา อัพยากะตา ธัมมา…

เสียงแปลกประหลาดคล้ายบทสวดดังมาจากห้องข้างๆ พิ้งค์ชะงักมือที่กำลังสระผม บทสวดนี้ถ้าพิ้งค์จำไม่ผิด…นี่มันเหมือนกับบทสวดที่ไว้สวดในงานศพเลยไม่ใช่หรือ

กะตะเม ธัมมา กุสะลา ยัสมิง สะมะเย กามาวะจะรัง กุสะลัง จิตตัง….

บทสวดนั้นยังคงดังก้องอยู่ พิ้งค์รู้สึกถึงหัวใจของตนเองที่เต้นระรัว บทสวดนี้นอกจากจะเป็นบทสวดในงานศพแล้ว เสียงที่กำลังสวดอยู่ก็เป็นเสียงผู้หญิง ม่ใช่เสียงของพระสงฆ์อย่างที่ควรจะเป็น พิ้งค์ยืนอยู่นิ่งๆสักพักบทสวดบทนี้ก็จบลงไป พิ้งค์ยังคงยืนอยู่กับที่ราวถูกมนต์สะกด เมื่อยืนดูท่าทีสักพักแล้วไม่มีเสียงบทสวดอีกพิ้งค์จึงเริ่มอาบน้ำต่อด้วยความรวดเร็ว เธออยากจะทักไลน์ไปเล่าเรื่องราวที่เพิ่งประสบมาให้แก่นุชฟังเหลือเกิน

พิ้งค์หยิบเอาโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหัวเตียงขึ้นมา กดเข้าแอปพลิเคชั่นสำหรับสนทนากับเพื่อนก่อนจะส่งข้อความไปถึงนุช… แต่หลังจากนั้นไม่นาน บทสวดที่พิ้งค์ไม่รู้จักก็ดังขึ้นมาอีกหน คราวนี้เป็นบทสวดที่ดูแปลกประหลาดมากทีเดียวและเสียงที่สวดนั้นก็เป็นเสียงผู้หญิงคนเดิมไม่ผิดแน่

พิ้งค์ใจสั่นระรัว เธอส่งข้อความไปถึงนุชอีกครั้งและอีกครั้งแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่อ่าน บทสวดแปลกประหลาดดังมาถึงห้องของเขา พิ้งค์นึกสงสัยว่าห้องอื่นๆไม่ได้ยินหรือแต่เมื่อนึกดูดีๆแล้วทั้งชั้นนี้ก็คงมีเพียงแค่ห้องของเธอและห้องข้างๆเท่านั้น

ปล่อยไว้ไม่นานเสียงบทสวดจากห้องข้างๆ ก็เงียบลง พิ้งค์นอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงรอดูท่าทีว่าจะมีเสียงอะไรแปลกๆ ดังมาอีกหรือเปล่า เมื่อเวลาผ่านไปราวสามสิบนาทีแล้วยังไม่มีเสียงเธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เสียงแชทดังขึ้นมา เป็นข้อความจากนุชนั่นเอง นุชบอกให้เธอใจเย็นๆและเอ่ยชวนไปนอนห้องของนุช พิ้งค์อยากจะตอบตกลงแต่ความเกรงใจมันก็มีมากเกินกว่าความกลัว บางทีห้องข้างๆ เธออาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ อาจจะแค่สวดมนต์บูชาพระก็ได้

แต่พิ้งค์ลืมคิดไปรือเปล่า…ว่าใครจะสวดมนต์แปลกประหลาดแบบนี้บูชาพระกัน?

.
.
.

เสียงสวดมนต์แปลกประหลาดไม่ได้มีแค่เพียงวันแรกที่พิ้งค์เข้ามาอยู่หอนี้ เธอค้นพบว่าผู้หญิงข้างห้องของเธอมักจะสวดมนต์เป็นประจำและเป็นบทสวดเดิมๆ ทุกวันเสียจนพิ้งค์ชินชา เธอบอกกับตัวเองว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะสวดมนต์เป็นกิจวัตรประจำวันและบทที่เธอคิดว่าแปลกประหลาด จริงๆ แล้วอาจจะเป็นเพียงแค่บทสวดที่เธอไม่รู้จัก แต่สิ่งหนึ่งที่พิ้งค์สังเกตก็คือผู้หญิงข้างห้องนั้นไม่เคยตั้งนะโมก่อนเริ่มสวดเลย